Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Savaş bu, çekecek içine; tüm huzurlu insanları. Aldırış etmemeyi, zorluk çıkarmayı kıracak; öfkesine yenik düşen insanları ezecek. Nefret demir parmaklıkları donatacak; tadı tuzu kaçmış hayatlara acımasız bir taarruz esecek. Silahlanacak tüm hakkı yenilmişler, ezilmişler, sindirilmişler; çıkacak bu yangında, yanacak yer beğenecek herkes. Seni, beni yiyip bitiren toprak; acelesini gösteremeyecek bu günlerde, ezileceğiz karanlık bulvarlarda. Çıldıracağız acı tüten sokaklarda, yalpalayarak düşeceğiz; elimiz, kolumuz kopmuşken yere sabitlenmiş bombalara; parçalanacağız, kan doğuracak topraklar, ağıt yakmaya fırsat bulamayacak anneler. Dağılıp gideceğiz, savrulup gideceğiz, ardımızdan ağlayacak bir çift göz bile kalmayacak. Biz kimiz, bizler savaşları seven, ayrılıkları seven, insanlığı unutan; iki yüzlüleriz. Nasıl düşünürüz iyi ölümleri! M.A
Bir papazın bakışından Finlandiya halkı...
Onlar doğuştan öfkeli değiller, sürekli ihtiyaç duydukları için öfkelenmişler. İnsanların ruhu öfkeli; kendileri asla alçak, ahlaksız değiller - sadece ezilmişler.
Reklam
En saklı yerlerinden en güzelliğin çıkıyor Ansızın doğan hayvanlar gibi güzel Bakınca bir şiir canlıyorum dünyaya Yapılan bir şeydir şiir; yuvarlak, kırmızı, geniş En genişi en kırmızısı o ezilmişler katında Şimdi bir gizliyi kovuşturuyor Gözlerinden içeriye üç polis Deli ediyor onları mısralarımda Bir karanfil az Bir karanfil çoğala çoğala.
144 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
Büyük acılardan gecip de küllerinden doğmuş kadınların hikayelerine aşinaydık lakin hayatın tozunu dumanına kattığını düşündüklerimizin, o tozda boğulduğunu görmek daha çok can yaktı... Hiçbir kadın kaderini yaşamamış oysa ki, hep "aile" bedeli ödemiş ya da "el ne der?" baskısında ezilmişler. Şiddetin en ağırı da sözsüz şiddet, yok sayılmakmış. Kabuk bağlayacak bir yaran bile olmazmış. Okuyun diyeceğim ama bu kitabı okuyabilen bir erkek okuyucunun zaten aymak için kitaba ihtiyacı olmadığı kanısindayım. Okutun efendim, ulaşabildiğiniz herkese okutun...
Issız Kadınlar Sokağı
Issız Kadınlar SokağıCanan Tan · Doğan Kitap Yayınları · 20191,380 okunma
''Savaş bu, çekecek içine; tüm huzurlu insanları. Aldırış etmemeyi, zorluk çıkarmayı kıracak; öfkesine yenik düşen insanları ezecek. Nefret demir parmaklıkları donatacak; tadı tuzu kaçmış bedenlere acımasız bir taarruz esecek. Silahlanacak tüm hakkı yenilmişler, ezilmişler, sindirilmişler; çıkacak bu yangında, yanacak yer beğenecek herkes. Seni, beni yiyip bitiren toprak; acelesini gösteremeyecek bu günlerde, ezileceğiz karanlık bulvarlarda. Çıldıracağız acı tüten sokaklarda, yalpalayarak düşeceğiz elimiz, kolumuz kopmuşken yere sabitlenmiş bombalara; parçalanacağız, kan doğuracak topraklar, ağıt yakmaya fırsat bulamayacak anneler. Dağılıp gideceğiz, savrulup gideceğiz, ardımızdan ağlayacak bir çift göz bile kalmayacak. Biz kimiz, bizler savaşları seven, ayrılıkları seven, insanlığı unutan; iki yüzlüleriz. Nasıl düşünürüz iyi ölümleri!'' Z.a
kaybola
Sana her zaman söylüyorum, senin yüzünden gülmek var Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa Bir çiçek geliyorsun yeraltı çevresinden Bir kartal gidiyorsun çıplağın ayaklara Şimdi bir pembeyi kovuşturuyor Omuzundan yukarıya üç kişi Deli ediyor onları saçlarında Bir karanfil çok Bir karanfil azala azala. En saklı yerlerinden en güzelliğin çıkıyor Ansızın doğan hayvanlar gibi güzel Bakınca bir şiir canlıyorum dünyaya Yapılan bir şeydir şiir; yuvarlak, kırmızı, geniş En genişi en kırmızısı o ezilmişler katında Şimdi bir gizliyi kovuşturuyor Gözlerinden içeriye üç kişi Deli ediyor onları mısralarında Bir karanfil az Bir karanfil çoğala çoğala.
Reklam
kaybola
Sana her zaman söylüyorum senin yüzünde gülmek var Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa Bir çiçek geliyorsun yer altı çevresinden Bir kartal gidiyorsun çıplağın ayaklarla Şimdi bir pembeyi kovuşturuyor Omzundan yukarıya üç polis Deli ediyor onları saçlarında Bir karanfil çok Bir karanfil azala. En saklı yerlerinden en güzelliğin
Yetişir kendimize acıdığımız Bir topraktan bir toprağa Nehir nehir boşalan Ezilmişler, suçsuzlar Yetişir kendimize acıdığımız Affetmeyecek bizi bir gün Çocuklarımız.
kaybola
Sana her zaman söyleyorum, senin yüzünde gülmek var Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa Bir çiçek geliyorsun yer altı çevresinden Bir kartal gidiyorsun çıplağın ayaklarla Şimdi bir pembeyi kovuşturuyor Omzundan yukarıya üç kişi Deli ediyor onları saçlarında Bir karanfil çok Bir karanfil azala azala. En saklı yerlerinden en güzelliğin çıkıyor Ansızın doğan hayvanlar gibi güzel Bakınca bir şiir canlıyorum dünyaya Yapılan bir şeydir şiir; yuvarlak, kırmızı, geniş En genişi en kırmızısı o ezilmişler katında Şimdi bir gizliyi kovuşturuyor Gözlerinden içeriye üç kişi Deli ediyor onları mısralarımda Bir karanfil az Bir karanfil çoğala çoğala.
biraları arka arkaya içiyorum, sabahın karanlık erken saatleri ve hepimizin varlığını kutluyorum dünya denen bu bok topunun bütün sakinlerinin şerefine içiyorum. size, her birinize, tek tek, sizinle gurur duyduğumu söylüyorum, her sabah bir kez daha buluşmak üzere yataktan kalktığınızda gırtlaklarınızı kesmediğiniz için. tabii ki bazıları kesip oyundan çıkarlar ve bizi kokuşmuş bir güz sonrasında ezilmişler, kısmen katledilmişler, kifayetsizler, deliler, alçaklar ve kitlelerle başbaşa bırakırlar.
321 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.