“Senin söylediklerinin hiçbiri yok. Şeytan da yok, cehennem de yok. Senin ruhun bedeninden daha çabuk ölecek. O sebeple daha fazla korkma.”
Böyle Buyurdu Zerdüşt- F. Nietzsche
Her insan öldürür sevdiğini,
Söylesem ah, söyleyebilsem derdimi,
Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli,
Senin anlayacağın gibi,
Yazamam hiçbir önsözü görkemle,
Öyle bir hayat yaşadım ki,
Haykırışan kargalar,
Darmadağın uçuşuyor kente doğru,
Kim ısıtır kim sever beni daha?
Her insan öldürür gene de sevdiğini,
İnan yok farkımız birbirimizden,
Böyle
Bugüne değin “doğru” (Wahrheit) dedikleri ne varsa yalanın en kötüsü, en iki yüzlüce, en iğrendirici biçimi olarak açığa çıkarılmıştır: o kutsal “sözde neden”, insanlığı d ü z e l t m e k , gerçekte yaşamın iliğini, kanını emecek bir kandırmaca olarak töre bir kan emicilik olarak ortaya çıkarılmıştır: Törenin ne olduğunu bulan, onunla birlikte