Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Abdülhak Şinasi Hisar' dan okuduğum üçüncü kitap. Genel olarak anlatılan kişiler farklı olsa da okuduğum kitapların birbirine benzediğini söyleyebilirim; bir çocuğun gözünden görülen anıların yetişkin aklıyla biçimlendirilmesi, bunun da geçmişe duyulan özlemle yoğurulması.
Herkesin sevebileceğini düşünmüyorum açıkçası. Dil zevki en üst düzeyde olsa da her şeyin böyle ince şekilde detaylandırılması, belli bir olay olmaması, bir kişi üzerinden gitmesi kimi insana göre sıkıcı gelebilir. Hatta bazı kelimelerin çok sık kullanımı rahatsız bile edebilir. Bu da yazarın coşkulu dilinden kaynaklı bir durum zaten. (Benim için geçerli olmasa bile gözüme çarpıyor tabi) Fakat söylediğim olumsuzluklara rağmen yazarın kitaplarını sevmekten ve okumaya devam etmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çünkü bu sayede o dönemi derinlemesine hissedip yaşayabiliyorum. Üslübunun derinliğiyle edebiyatımızın güzelliğini görüp ruhumu doyurabiliyorum. Benim için bir dinlenme bir rahatlama yöntemi ara ara yazarın kitaplarını okumak. Gerçekten çok önemli bir edebiyatçımızın böyle az bilinmesi beni üzüyor. En azından bir kitabını olsun herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Bu kitap ince olduğu için Çamlıcadaki Eniştemiz'e göre daha kolaylıkla bitirilebilir. Ayrıca anlatılan konunun da çok ilgimi çektiğini belirtmeliyim. Okuyun, okutun.
Not: Fahim Bey ve Biz'i okumadım ama diğer kitaplarından farklı olduğu söyleniyor. Bunun için okumayı çok istiyorum.
Ali Nizami Beyin Alafrangalığı ve ŞeyhliğiAbdülhak Şinasi Hisar · Yapı Kredi Yayınları · 2013193 okunma
Bizler ve Fahim Bey
Gerçekler... İnsan gerçeklere mahpus şekilde yaşamını sürdürür. Gerçekler bizleri öyle çepeçevre kuşatmıştır ki, gerçeklik dairesinden bir adım atma cesaretini göstermeyi düşünmekten dahi korkar olduk. Bizler artık makineleşmiş bir dünyada, bir çark kadar değersiz olarak devam ediyoruz, köşelerde bir yerlerde yaşama. Oysa Fahim Bey öyle değil,
Kitaptan yaptığım şu alıntı, kitabı okumaya karar vermenizde etkili olacaktır diye düşünüyorum. “Kimse göründüğü gibi değildir. Fakat kimse görünmediği gibi ve kendi olduğunu sandığı gibi de değildir. Kimse bizi kendimizin olduğumuzu sandığınız gibi göremez. Kimsenin nasıl olduğunu hiç kimse bilemez.”
Ekim 2018’de Zeytinburnu Kültür Sanat çatısı altında yapılmış bir etkinlikte, Selim İleri ve Handan İnci‘nin “Gölgedeki Romanlar” söyleşi programının “Fahim Bey Biz’i Çağırıyor!” bölümünde şöyle diyordu Handan İnci:
“Aslında bu romanın bir zaman romanı olduğunu söylememiz gerekiyor. Anlatıcı var; anlatıcı, babasının arkadaşı Fahim Bey’i bize
Yaa, sen nasıl nahif nasıl usul usul yazılmış,ince ince işlenmiş bir metinsin!Edebî bir şölen eşliğinde ipek ipek dokunmuş satırlarda kayboldum.Iyi ki tekrar basılmış da okuma olanağı bulmuşum.Çok sevdim nahif bir derinlikle süslü muazzam bir metin.Olay ağırlıklı değil kişi ağırlıklı bir eserle karşı karşıyayız.Fahim Bey'in bir arkadaşının oğlunun ağzından dinliyoruz olayları.Anlatımın şahaneliğinin yanında leb i derya bir metinle,fikirler yumağı ile yoğruluyoruz.Yazar lezzetli cümlelerle hayata,topluma,bireye,yalnızlığa,yaşlılığa...dair öyle güzel ve sorgulatıcı düşünceler sunmuş ki hayran kalmamak elde değil.Çok farkli açılardan ve değişen bakış açılarıyla işlenmiş bir Fahim Bey görüyoruz.Bir kalıba oturtmak çok güç.Biraz Oblomov'a benziyor.Değişik bir karakter.Eserin toplumu eleştirdiği satırlarından ayrıca keyif aldım.Latif bir felsefe denizinde ılık ılık yüzdüm.Edebiyata bir kez daha aşık oldum.Eser Osmanlı Devleti dönemini anlatıyor.Eski sözcük çok.Bence okumayı fazla güçleştirmiyor.Ama bir tık zorluyor.Ben eski sözcüklerle dans etmekten keyif alırım belki ondan zor gelmemiştir.Edebiyatımız için çok önemli bir eser olduğunu düşünüyorum ve Fahim Bey karakteri asla unutulamaz bence.Kitabı sırf edebî değerinden ötürü bir kez daha okuyacağım bir süre sonra.Her cümlesi ayrı bir keyifti.Hak ettiği değeri bulması dileğiyle...
İnsan her dönem aynı, İnsan
Geçmiş zamanlarda yazılan çizilen eserlere bakınca insanların pek değişmediğini görmekteyiz. 4700 sene evvel yazılan Gılganış ile günümüzde yazılan Fahim Bey ve Biz de anlatılan, portresi çizilen insan aynı insan, Neredeyse dışsal değişim dışında tüm duygudaşlık aynı...
kanımca insanın bazı temel duyguları aradan bin yıllar geçmesine rağmen pek değişmediğini söyleyebiliriz. Değişimin çok yavaş ilerlemesini genetik faktörlerin değişimin çok yavaş ilerlemesinin bir sonucu olduğu göz ardı edilmemelidir. Abdülhak Şinasi Hisar, Fahim bey ve biz kitabında insanların duygularının çok benzeştiğini hatta tıpatıp aynı olduğuna isyan niteliğinde bir çalışma, acaba gerçekten öylemi? bizlerin hayalleri, rüyaları ve özlemleri bu kadar mı benzer acaba? Ya da toplumsal baskılar sonucunda mı duygularımız aynı olmak zorunda mı kalıyor? bize ait olmayan bir hayat mı yaşıyoruz?
Abdülhak Şinasi Hisar, Fahim bey ve biz kitabı, sanırım hak ettiği ilgiyi halen görememiş son derece insana dair bir eser. ülkemizde maalesef reklamsızlıktan tanışamadığımız muhteşem yazar ve eserler bulanabileceği fikri yabana atılacak bir fikir değil.
Ah Canım Fahim Bey...
Öncelikle bu kitabı neden okuduğumu ve daha sonra iyi ki de okumuşum, okutmuş sayın hocam demekle başlıyorum. Yeni Türk Edebiyatı dersimin bir konusu olarak bu kitaba sevgili hocamın değinmesine çok sevindim öncelikle. Eserde Fahim Bey'i doğumundan ölümüne kadar ustalıkla bireyin iç dünyasına kadar nakış nakış her sayfalarına o ruh tahlilleri ve kişisel analizleri okurken âdeta kana kana su içiyormuş gibi okumuş oldum her sayfasını. Aslında herkesin içinde bir Fahim Bey vardır, bunu da fark etmemiz şartıyla ;) Böylesine güzel bir eseri okuyun, okutun. Tavsiyelerimce :)
Kitaptan bahsetmeden önce yazar hakkında bilgi vererek başlayacağım ve incelememi de okuduğum diğer kitaplarıyla kıyaslayarak gerçekleştireceğim. Bu sırada kitapların içeriğinden sözetmem gerekecek ve bununla ilgili de gerekli uyarıyı yapmış olayım.
Öncelikle Tanpınar (benim şahsi görüşüm) Türk edebiyatı konusunda karşıma çıkan en derinlikli, en
Kabul etmeliyim ki biraz sıkıcı bir kitaptı. Özellikle -hiç yapmayacağım bir şey olmasına rağmen- son sayfaları atlayarak okudum. Fahim Bey'in tekdüze hayatının yansıtıldığı bir eser. Benim gibi düşünmemeniz dileğiyle, iyi okumalar:)
Birbirine zıt iki hayat biçimini ömrüne sığdıran Ali Nizami Bey’in hikâyesi.
Yazarın eserlerinin temelini kendi yaşadıklarından aklında kalanlar ,gönlünde yer edinenler oluşturur.Geçmiş zamanı anlatan yazarın bu eseri de bir masalı anlatırcasına geçmişi yansıtırken,romandaki kahramanlar birer masal karakteri tesiri oluşturur.Oysa geçmişte
Ali Nizami Bey’in Alafrangalığı ve ŞeyhliğiAbdülhak Şinasi Hisar · Everest Yayınları · 2022193 okunma
Tutunamayan Fahim Bey
Kitapta birçok kişinin Fahim Bey hakkındaki düşüncelerini okuyoruz. Son 30 sayfasında felan da yazar "biz"in içsel yolculuğuna çıkartıp sorgulamamızı sağlamış ki en sevdiğim tarafı da buydu.
Yazım diline gelince Eski Türkçe ağırlıklıydı fakat öyle bir musiki ve ritimle yazılmış ki okurken anlam baglamdan çıkıyordu ve çok akıcı ilerliyordu. Özellikle çok kitap okuyan kişiler hiç zorlanmazlar.
Okumam uzun sürdü çünkü merak ettiğim ya da beni sürükleyen bir şey yoktu.Tutunamayan olan Fahim Bey'i kendi ağzındanda da duymuş olsaydım heyecanlanabilirdim. Abartılı yorumlar yüzünden beklentim arşa çıkmıştı ondan da soğudum galiba. :)
Tavsiyem hangi kitap olursa olsun kendiniz keşfetmeye çıkın, fikirlerinizi başkalarından bağımsız hareket ettirip serüven bitince istişare edin.
Abdülhak Şinasi sayesinde ömrüm boyunca unutamayacağım bir karakter tanıdım: Fahim bey. Tanıdım diyorum çünkü yazar sanki karakterin bütün duygu hücrelerine girip, özümseyip bize aktarmış. Hayaline saplanarak sonunda birşey elde edememek bir hayatı heba mı etmektir? Yoksa asıl yaşamak bu mudur sorularını kafamıza vura vura sorduruyor.
Türk edebiyatının en dikkate değer eserlerinden birine nacizâne yorumum
Bir kitabın her sayfası mı bu kadar vecize dolu olur. Bir kitap bu kadar mı çok şey anlatmayı başarır. Roman, tam bir olay örgüsüne bağlı olmadan denemeye yakın fragmanvâri bir tarza yazılmıştır. Her bir fragmanda (bunların sayısı 22 olsa gerek)
Anlatıcının ve Fahim Bey'in yakın çevresinin Fahim Bey hakkında fikirleri vardır.
Fahim Bey bir ruhtur, bir kişiliktir, bir bireydir. Onun kendi tercihleri vardır, onun kendisine ait zevkleri vardır. Bu zevklerin başında hayâl kurmak vardır fakat bu hayâllerin gerçekleşip gerçekleşmemesi onun için önemli değildir. Çevresi ona deli gözüyle bakar, (hatta bir süre sonra karısı da) yanlarından geçerken alay ederler bunlar da onun umrunda değildir.
Çevresi sürekli onun hakkında yorumlarda bulunur ve onun hakkında saptamalar yaparlar. Peki bir insan hakkında hariçten bakıp da doğru saptamalar yapılabilir mi? Hayır, Abdülhak Şinasi; anlatıcı üzerinden bunun mümkün olmadığı söyler ve hatta insan kendi hakkında dahi tam bir saptama yapamaz. Çünkü insan kendisini bile tam olarak idrak edemezken nasıl olur da başkası hakkında bu kadar kat'i değerlendirmelerde bulunabilir. İnsan bir muammadır ve kitapta Fahim Bey bunların arasında en muammasıdır.
Not: Gonçarov'un Oblomov'unu okuyup beğenenler ya da Oblomov'u sıkıcı bulanlar için kesinlikle tavsiyemdir. Okuyunca anlarsınız.
“Kitabı elime almakta çok zorlandım. Aldıktan sonra da bırakmakta… Uzun zamandır bu kadar ruha dokunan, bu kadar güzel tahlilleri olan bir kitap okumamıştım. Altını çizecek cümleler arayan okurlardansanız şiddetle tavsiye edilir.”
"Hazin bir vefat" yazısıyla başlayan kitap, Fahim Bey'in çocukluğu, gençliği ve nihayet ölümü ile son buluyor. Biz Fahim Bey'i, yaşam döngüsü içerisinde, onun çevresindeki insanların gözünden tanımaya ve anlamaya çalışıyoruz. Kitabı okudukça Fahim Bey'in aslında içimizde(n) biri olduğunu anlıyoruz.
Fahim bey kendini gerçek hayattan soyutlayan, daha çok hayal dünyasında yaşayan biri. Emellerine ulaşamamanın verdiği acıyı, kendi zihninde kurguladığı başarı hülyalarıyla telafi etmeye çalışıyor. Gerçeklikten kaçış, tasarılarını gerçek hayata tatbik edememe, eyleme geçmeme, hayalleri hakikate kurban etme üzerine kurulu bir hayatı var. Ve maalesef ki gerçekleşmeyen hayal ıstıraptan başka birşey vermez. Hikayenin sonunda kaybeden yine Fahim Bey oluyor.
Edebiyatımızın bu özgün karakterinin daha çok ilgi görmesi dileğiyle.