ABANOZ SOKAK
"Abanoz Sokak, Beyoğlu’nda randevu evlerinin bulunduğu meşhur bir sokaktı. O vakitler Bedrettin Dalan daha Tarlabaşı’nı yıkmamıştı. Polisten baskı görüyorduk ama bugünkü gibi canımızı yakan, bizleri sokağa döken boyutlarda değildi."
/
Abanoz’daki Emine
On yedisinde düştü
Afro’nun eline
Şimdi yaşı yirmi bir
Eridi gitti dört
Beş yaşımdan itibaren babamın cinsel istismarına uğradım. Büyüdüğümde bu durumdan kurtulmaya çeliştim. Anneme anlattığımda bana inanmadı. Polise gidemezdim çünkü babam polisti ve oradaki nüfuzu genişti. Küçük bir kıza kim inanırdı? O yıllarda böyle şeyler sır olarak kalıyor, kimse konuşmuyordu. Ayrıca sesiz kalmazsam babam beni göndermekle tehdit etmişti. yapardı da. Allah bilir beni nereye gönderirdi. Ergenlik yıllarım boyunca çok acı çektim. Bugüne kadar gördüğünüz en feci sarhoş ve fahişe olmak üzereydim. Babamdan ve adamlarından kurtulmak için evden kaçtım ve evlendim ama beni hala rahatsız etmeye devam ediyordu. Ben yirmi beş yaşına geldiğimde bile hala bana gizlice sokuluyordu. Evliliğim elbette ki başarısızlığa uğradı. Asla kurtulamayacağımı düşünüyordum. Batıyordum ve orada öleceğimi hissediyordum. Bir süre sonra bulunduğum durumdan çıkmaya çalışmayı bıraktım ve hayatımı barlarda başka erkeklerle geçirmeye başladım. Aslında kendimi öldürebilirdim. Bu karmaşadan kurtulmak için bu düşünceyi aklıma sıkça getirdim. Hiç kimse yada hiçbir şey için gerçek bir sevgi hissetmiyordum. Varlığım için hiçbir neden görmüyordum. Hiçbir şey yararım dokunmuyordu. Hiçbir yere varmıyordum. Sadece zamanımı barlarda geçirip eğlence olduğunu düşündüğüm şeyleri yapıyordum.
Sayfa 61Kitabı okudu
Buda bir ağacın altında meditasyon yapıyordu. Bu bir dolunay gecesiydi ve şehirden birkaç genç, felekten bir gece çalabilmek için ormana gelmişlerdi. Yanlarında bol bol şarap ve çok güzel bir fahişe getirmişlerdi. Buda’nın meditasyon yapmakta olduğu ağacın hemen yakınında yiyip içmeye, dans edip kadını soymaya başladılar. Hepsi sarhoş olduğu için
Yoksul bir kişi yoksulların hayatını anlattı ve bir kez daha ölmeyi istedi; bir kral kralların hayatını, bir şair şairlerin hayatını, bir fahişe fahişelerin hayatını, bir denizci denizcilerin hayatını anlattı. Mısırlı esirler, Çinli çiftçiler, Amerikalı savaşçılar, paralı Roma askerleri, İngiltereli madenciler kendi hayatlarını anlattı ve her biri merhamet dilenip, öldürülmeyi talep etti.
Aralarında mutlu olan kim vardı? Aralarında hangisi suçluydu? Hayat hiçbirine istedikleri şeyi vermemişti ve çoğunluğu her şeyden habersiz kalmıştı. Tanrı sadece seçilmiş kişilerle konuşmuştu. Kim onları bu hale getirmişti? Bu yeniden doğuş komedyası neydi? Daha iyi bir yaşam hazırlanmadıysa, ölüm daha iyiydi, ölüm çok daha iyiydi!
![[Gökçe[k]ız]...ツ](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F74062_1686860455_ZZlNb.jpg){kind=small}
ALINTI...
Semavî kitapların emri: “Öldürmeyeceksin”. Hıristiyan Avrupa, en sefil çıkarları için dünyanın bütün Mandarenlerini öldürdü ve öldürmeye hazır. Goethe: ‘Ya örs olacaksın, ya çekiç” diyor. Şark, Sadi’den Gandi’ye kadar aksi kanaatte: “Yemin ederim ki, dünyanın bütün toprakları bir tek insanın kanını akıtmaya değmez.” Kim
Ali Osman : Daha mahkeme kapısına varmadan yok ederler adamı.
Dinlerler mi seni ?
Murat : Belki seni dinlerler. Ne de olsa eski mafyasın.
Ali Osman : Ne dedin sen ?
Murat : Mafyasın dedim. Anlaşırsınız.
Ali Osman : Ne diyorsun ulan sen. Ağzını topla, ağzını.
Kim söyledi sana mafya olduğumu ? Ben mafya değilim. Hiç bir zaman olmadım.
Benim arkamda polis yoktu, milletvekilim yoktu. Ben ne uyuşturucu, ne silah, ne fahişe sattım.
Kabadayı (2007)
ESİN PERİLERİ VE LAF EBELERİ
Tarihimizin hiçbir noktasında coşkun bir ruh, toplumsal bir arzu ve fedakarlık duygusu yaratılmasına bugünkü kadar ihtiyaç duymamıştık.
Karamsarlık tiradları entellektüel bir çaba gerektirmez, dünya onlar olmadan da pekala başının çaresine bakabilir. Ama, insanları umut ve cesaretle uyandırmak, zeka ve duyarlılık karışımı gerektiren bir iştir.