Nietzsche bilgiden söz ederken, onu, yaşamın karşısında olmaya, yaşamı ölçmeye ve yargılamaya can atmakla, bizzat kendini erek olarak almakla suçlar. Tragedya’nın Doğuşu’nda Sokratesçi tersyüz etme işte bu biçimde belirir.
Ve Nietzsche devam eder: Yaşama bağlı basit bir araç olarak bilgi, kendisine amaç süsü, yargıç, yüksek mercii süsü verir.