Bir varmış bir yokmuş. Masalın yalanı mı olurmuş? Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer senatör iken ulu meclis içinde...
Vatan adında mukaddes mi mukaddes, kahırlı mı kahırlı, bağrı süngü takılı, çilesi umman kadar, bereketi gökler kadar olan bir ana varmış. Rivayet bu ya; "ana sütü gibi ter temiz" deyişi ilhamını bu anadan
İnsanın özüne sadık olabilmesidir. Özüyle bir yaşayabilmesidir. Özüne yabancılaşmaması , özünden uzaklaşmamasıdır. Ve mutluluk bir amaç değil sonuçtur. Hedef değil süreçtir. Bence keder , elem , mutsuzlukta en az mutluluk kadar mühim olmalıdır insan nezdinde. Çünkü en kıymetli eserler o elem sürecinde çıkar.
Toplasan iki satır. Ama kalpte etkisi satır satır. Ve zannımca hepimizin plansız hesapsız kitapsız ve hazırlıksız randevusu (!). Çağımızın en vebalı hastalığı da buna olan farkındalığımızın yitirilip sanki mülk sahibiymişiz gibi sonsuzu oynaması. Halimiz ironik olsa da küçük dünyamızın başkahramanı olarak yolumuza devam ediyoruz. Bilmek ve ötesine geçememek. 😞