Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakmıyordu. Belki bütün ömrünce her an bir çok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok ince, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu. “Biz mi gidiyoruz onlar mı?..” Sual buydu…
Sayfa 60
İkimizi de susturan tereddütler arasındaki farkı merak ediyordum.
Okur Takip Önerileri
Bizlerse: Seyirci, her zaman, her yerde, bizler her şeye dönük, hiç dışına çıkmadan!
Ağzımıza dek doluyuz. Düzenliyoruz. Parçalanıyor.
Düzenliyoruz yine, biz parçalanıyoruz.
Kim bizleri böylesine ters çevirmiş, her ne yapsak yola çıkan birini andırıyoruz? O nasıl son tepeden bir daha görünce koyağını, döner, duraklar ve oyalanırsa öyle yaşıyoruz biz de, vedalaşıyoruz hep.
Ama benim için göklere uçmak ne kadar güçtü. Herkes engel olmak için bacaklarımı tutuyordu.
İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur.
Sayfa 51
Sizin en yakınınız, eseriniz ve iradenizdir.
Sayfa 283
