Canım Bojenka’m, inan, sana bu mektubu yazarken yüreğim yanıyor. Kim bilir, belki de böyle şeyler yazmamalıyım; ama bir gün, hatırlıyor musun, tanıdığın ilk erkeğin ben olmadığımı, benden önce Mikulaşska Caddesinde oturan Bay Kraus’la yattığını anlatmıştın bana. Şimdi, gece vakti, o rezil herifin kapına dayanıp sana askıntı olabileceğini düşündükçe deliye dönüyorum, iki gözüm. Kulağıma böyle bir şey gelirse, hiç durmam firar ederim, oraya gelir boğazlarım şerefsizi. Sana böyle şeyler yazmamak için uzun zamandır tutuyordum kendimi, ama artık dayanamıyorum. O adinin sana bir kere daha halleneceğini düşündükçe yüreğim taş kesiyor. Bana bak, namusuma leke süren bir orospunun kıçına tekmeyi vuracağımı bilesin. Sevgili Bojenka, kabalık ettiğim için beni bağışla, fakat hakkında kötü bir şey duyarsam affetmem, yakarım; hapislerde çürümeyi göze alır, ikinizin de beynini dağıtırım. Gözlerinden öpüyorum. Annemle babama hürmetler. Bir tanecik Tonuş’un
:))
Sayfa 690Kitabı okudu
-HAYALİNİ GİYİNMİŞ YİNE MAVİLER-
Gecenin efsununa kaptırdın mı kendini,
Uyku firar eder yıkar bendini..
Gözler açık ,
Yıldızlar ve ay da uyanık ,
Görülür düşler cam gibi parlak ;
İçimde tam olarak bilmediğim bir yerde. Binlerce kelime firar ediyor. Ama dillendirdimeye gücüm yetmiyor.
Elif ARI
Tutsaklığımın sessiz pencerelerinden gördüğüm bahçede bütün salıncaklar dalların üzerinden aşırtılmış, şimdi öylece sarkıyor, en tepeye dolanmışlar; yani firar ettiğimi düşleyecek olsam, zamanı aşmak için güvenebileceğim salıncaklarım bile yok.
Sayfa 18
O kadar çok ses var ki etrafta beynim yerinden çıkıp firar edecekmiş gibi..
“... basitçe bir son verdim ve bu insanlardan ve alışkanlıklarından ve mülklerinden ve görüşlerinden çok uzakta, bir saat içinde, artık hiçbir yere ait olmadığımı tam olarak anladığımda, az önce kaçarak uzaklaştığım yere ait olmadığımı, kesin olarak, ve geldiğim yere de değil, ve tam olarak neresi olduğunu bilmesem de gitmek istediğim ve beni harekete geçiren yere de ait olmadığımı anladığımda, firar etmiş bir mahpus gibi koşarak uzaklaştım, beni takip edenlerin eline düşmemek için köşe bucak kaçtım...” Onun talihsizliği hiçbir yere ait olmamakmış, “kesinlikle hiçbir şeye sahip olmamak”.
Sayfa 236Kitabı okudu
Faruk Nafiz Çamlıbel
Sana çirkin demedim ben, sana kafir demedim,
Bence dinin gibi küfrün de mukaddesti senin,
Yaşadın beş sene kalbimde misafir demedim.
Bu firar aklına nereden, ne zaman esti senin?
1939 Erzincan depremi
O tarihte maddi şartlar ve müdahale sistemi yeterli olmadığından il savcısı riske girip depremzedelere yardım etmeleri için mahkumları 1 günlüğüne serbest bırakır
O gün, görev yapan mahkumlardan hiç biri firar etmez
Özel bir kanunla affedilirler
| M.Kebat
“Dikkate değer bir seziyle psikanalistler, hayal gücünün anormal gelişmeleriyle oyuna karşı aşın ilgi belirtilerini "ruhsal kaçış" diye adlandırmışlardır.
Bu kaçış, bu firar, bu oyunda sığmak arama ya da bir hayal âleme göçme eğilimi çok zaman bölüntüye uğramış bir enerjinin varlığına işaret eder.
Bu, ıstıraptan ya da tehlikeden kaçıp bir maskenin ardına saklanan benliğin (egonun) bilinçaltı bir savunma mekanizmasından başka bir şey de değildir.”
