Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Gamze ilan
Gamze ilan
@gamzeilan
Sanat Meraklısı Gastronomici
Öğrenci
Akdeniz Üniversitesi Necmettin Erbakan Üniversitesi GMS
204 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Umudun ve Düşmanlığın Türküsü
Tomris Uyar'ın sunuş yazısında belirttiği gibi, "İnsanoğlunun umudunun, var olma direncinin seyreldiği bir tarih anında olanca görkemiyle gerçek umudun türküsünü söylemiştir. Tozpembe olmayan gerçekçi bir umudun."
Kino'nun inciyi bulduğunda içine doğan umudunu, Coyotito'yu akrep soktuğun da paraları olmadığı için bakmaya bile tenezzül etmeyen doktorun.. inciyi bulduktan hemen sonra bunu duyunca tedavi etmeye çalışan doktorun çirkinliği, açgözlülüğü.. insanların maddi güçleri olmayınca Kilisenin bile küçük bir çocuğu vaftiz etmediği bir hikaye. " Dünyada her kişi yetisini sonuna kadar zorlar, hiç kimse elinden geldiğinden azıyla yetinmez, düşüncesi ne olursa olsun. Kazanabilecekleri herhangi bir ödülden, alabilecekleri bir övgüden ya da işinde yükselmekten bağımsız, bir inci alıcısı, bir inci alıcısıydı sonuçta ve en iyi, en mutlu inci alıcısı da en düşük parayla inciyi kapatalindi sonuçta. Kino'nun inciyi bulduktan sonra kulaklarında çınlayan ve kasabaya yayılan incinin türküsü, ailenin, kötülüğün, umudun ve düşmanlığın türküsüne karışmasıydı....
Ötekileştirilmiş öteye atıverilmiş her insanın acısını yaşıyorum en derinden. "Acı duyabiliyorsan canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan insansın." der Tolstoy
Hukukçu Armand Duval ile Kamelyalarla süslenmiş Margurite Gautier adındaki yosma bir kadının yürekleri titreten, ruhlarımızı 19. Yüzyılın Paris'inde gezintiye çıkaran eşsiz bir aşk hikayesi.. Kitabın sonlarına doğru çektiğiö acıyı anlatamam, açık arı bir dille yazılmış en iyi aşk kitaplarından biri.. gözyaşlarıma hakim olamadım. Margurite'nin dediği gibi, kitabı çok acı çekerek okudum..
Bu öyle bir dünyadır ki, bataklıktan ibarettir. Çamura bulanmış bir insana tiksinti duymaktan başka neler yapılmış ki?
İmkansız bir Aşktı onların ki! Armand ne kadar çok sevsede ailesinin ve çevresinin onaylamadığı bir kadındı Margurite.. Herkese ait bir yosmaydı. Kimse görmek istemedi kalbinin güzelliğini zaten bu ön yargılar değilmi ki hepimizin hayatını yöneten...
En sevdiğim aşk romanlarından.. 3 yıl önce okumuştum fakat tekrar farklı bir gözle okumak istedim. Okumayan varsa çok şey kaybetmiş demektir, 2005 de çekilen ve romana en benzetilen filminide izlemeyi unutmayın..
Kitabın baş karakteri Elizabeth karakteri önyargıyı temsil eder. Elizabeth mücadelesinde o kadar başarılı ki toplum düzenini en iyi temsil eden ve gururun sembolü Bay Darcy'i kendine aşık eder..
Bay Darcy :))
"Ben ki sezgilerimle gurur duyardım!.. Ben ki yeteneklerini beğenirdim!.. Ablamın sınırsız iyi niyetini küçümser, ayıp ve anlamsız bir şüphecilik içinde kendime hayran olur dururdum.. Bunu fark etmek ne kadar küçük düşürücü!.. Nasılda küçük düşürücü.. Aşık olsaydım bundan daha sefil bir körlük içinde olamazdım!.. Ama aptalca hatam aşk değil gurur oldu. Daha tanışır tanışmaz birinin tercihi olmaktan hoşlandım, öteki tarafından ihmal edildiğime gücendim; her ikisi hakkında da önyargılı ve cahilce davrandım, aklı bir kenara bıraktım, meğer bu ana kadar kendimi tanımıyormuşum."
Okur Takip Önerileri
Spoiler içerir..!
"Hissizleşmeye başladığımı üzülerek fark ettim.
Artık bir savaşta anlamsızca hayatını yitiren bir insan için samimi olarak eskisi kadar üzülemiyorum."
Modern Klasik tadında fakat daha çok klasik tadında bence; Kitap 1930'lu yıllarında Alabama da geçiyor. Kitabı 9 yaşındaki bir kız çocuğu olan Scout'un ağzından anlatılan
Shakespeare’in bilinen Shakespeare olup olmadığı bile bilinmiyor. Homeros’un Homeros, Sokrates’in Sokrates olup olmadığı gibi. Yalnız eserleriyle var olmak buna denir. Hem nasıl var, hem nasıl yok, hem nasıl kendini insanlara vermiş, hem nasıl kendini insanlardan saklamış. Olur şey değil! Hamlet’in kahramanlarının duygularını o kadar güzel vermiş ki eser okudukça okuyası geliyor insanın. Kitabın adını ‘Hamlet’ koyma nedeni bence oğlu öldüğü için bu ismi bu kitabına vermiş. Belkide oğluna atıf yapmıştır.
Kesinlikle tereddüt etmeden okuyun!!
Sefilleri okuyupta etkilenmemek mümkün mü! Kitap çabuk bitmesin diye mümkün olduğunca yavaş yavaş, sindirerek okudum. Okudukça ruhum parçalandı. Victor Hugo’yu eleştirmek benim ne haddime.. dönemi, kişileri, mekanları o kadar güzel aktarmış ki dönemi adeta yaşıyor insan. Kendime çok kızdım bu şaheseri neden bu kadar geç okudum ki! Okudukça bazı karakterleri boğazlayasım geldi. Thenardier’lerin bu kadar acımasız, yalancı, para göz olması. Jean Valjean’nın bu kadar iyi kalpli olmasının Cosetta’nın saflığı, Marius’un bu kadar kör olması ve sonunda her şeyi anlaması.. Yazacak o kadar çok duygum varki! Bir forsanın toplumda ölene kadar bir değerinin olmayışını bize açıkça göstermiş hatta göstermekle kalmamış gözümüze sokmuş Victor Hugo.. Toplumda değersizleşen insanların gözden çıkarılması, sefillerin hep Sefil kaldığı, Mösyölerin onları görmeyip bu kadar kör olmaları.. Şu zamanla kıyaslanınca bence Sefiller kitabı şu an ile hiçbir farkı yok. Bu hayatta sefilseniz veya mahkumsanız toplum sizi hep öyle görür ve dışlar. Bunun başkada açıklaması yok. Ön yargılar hep peşinizde olur... İtiraf ediyorum sonlara doğru gözyaşlarımı tutamadım, ağlayarak bitirdim. Okuyun ve okutun!
Lenin’in de yapıtı okuduktan sonra dehşete kapıldığı ,”kendimi Altıncı Koğuş’a kapatılmış gibi hissettim” dediği söylenir. Gerçekten de kitabı bitirdikten sonra dehşete girdim. Nasıl olurda insanların hala bu kadar kör olduğu bir çağdayız. O dönemle bu dönem arasında bir fark göremedim. Hasta olmayan insanların zorla hastaymış gibi bir koğuşa kapatılması ve hiç ilgilenilmiyor olması. İnsanlar düşündüklerini özgürce dile getiremedikten sonra veyahut getirdiklerinde deli muamelesi görmelerine sebep olan şey, felsefe yapmalarımı... söylenecek söz bulamıyorum gerçekten Çehov’un kitabını kim okursa okusun bu duyguları içimize kadar hissettiriyor. Sanki Altıncı koğuşa kapatılan İvan Dmitriç değilde kendimmiş gibi hissettim..
Bazı “insanlar” Simyacı’nın çok abartıldığını söylüyor. Lakin abartılmayı gerçekten hak ettiğine inandım. Ön yargısız okudum ve hep okumak istediğim bir kitaptı. Aslında bize şunu öğretiyor Paulo Coelho her insanın gerçekten şu dünyada bir Menkıbesi var. Evren’nin sürekli mesajlar gönderdiğini, geçmişte yaşamayın veya gelecekte olmayın, şu anı yaşamamız gerektiğini üstüne basa basa aktarıyor. Santiago’nun gördüğü bir düşle hayatının gerçek menkıbesi için yollara düştüğü hikayeyi açık ve net bir şekilde gözler önüne seriyor. Akıcı ve yalın bir dille. Kesinlikle okunması gereken bir kitap.. “Arkada bıraktığın şeyleri düşünme.” Her şey Evren’nin Ruhu’na kazınmıştır ve ebediyen orada kalacaktır.!
Yine sonu neden böyle bitti dediğim bir kitap..
21. Yüzyıldayız fakat kitabı okuduğumda aslında günümüz çağıyla hiçbir fark olmadığını fark ettim. Evet ne kadar zaman geçerse geçsin, insanların algıları hiçbir zaman değişmeyeceğini bir kez daha Victor Hugo’nun kaleminden anlıyoruz. Hala dış görünüşe olan aldanış , hala insanların yüzleri çirkin, bedenlerinde bir kusur olduğunda aslında Quasimodo’nun yaşadığı dışlanmışlık günümüzdeki insanlar tarafından da yapılmıyor mu sizcede? Zannımca değişen hiçbir şey yok. Bu algının değişmemesi ne üzücü bir durum..
Marazi bir aşkın hikayesidir. Ne müthiş bir kitaptın ama okumak için hep sabırsızlandığım acaba sonu mutlu bitecek mi diye düşünmekten bitap düştüğüm, hikaye yarım kalacak sanıp umutsuzluğa kapıldığım bir romandın.. Aslında karakterlere o kadar kızgınım ki özellikle Mr. Heathcliff’e ve Catherine nasıl bu aşkı mahvedersiniz. Fütursuzluğunuz yüzünden giden yıllar, mutsuzluk ve hastalıklı geçen saatler..Romanın gerçekten yaşanmış olmasının verdiği kederi aktaramıyorum bile.. Ahh be Emily Bronte’nin keşke nice kitapları olsaydı da böyle duyguları ihanetleri tekrar tekrar bize yaşatsaydı.
Belki de bazılarımızın merak ettiği aynı beden içinde farklı yaşamlar... Gerçekten ruhlarımız farklı bedenlerde var olup hayat sürer mi? En güzel kanıtını Jack London vermiş aslında, bir profesör düşünün katil oluyor ve hapishaneye düşüyor, aylarca hatta yıllarca hücrede kalıyor tek başına ve bunu kendi lehine çevirip hayattan zevk almaya çalışıyor. Yabanıl bir hayat içinde korkunç işkencelere maruz kalıyor ancak kendine göre zihinsel taktikler geliştirerek farklı coğrafyalarda yaşam sürmesini anlatıyor. Bence okunması gereken ilginç bir yapıt ve hapishanedeki olayların gerçekliği insanı dehşete düşünüyor.. yine çok üzülerek bitirdiğim bir kitap oldu...
Son sayfayı okurken boğazım düğümlendi, ağlamak istersiniz de ağlayamazsınız ya, işte o son sayfada anlatamadığım bütün duygularım karıştı.. Açlık geçmişten günümüze süre gelen bir olaydır. Hala aç olan insanlar var “Gazap Üzümleri” de açlığın, sefaleti en güzel anlatan kitaplardan biri. Okumadıysanız kesinlikle okuyun.. 19. Yüzyıl ve makineleşme döneminde çiftçi insanların yaşadıkları açlığı, yurtlarında barınamayıp başka diyarlara göçlerini anlatıyor. O kadar yazmak istediğim şey var ki ama spoiler vermek istemiyorum.. kesinlikle alın okuyun , kitapla bütünleşirsiniz... bir bakıma dönemi iliklerinize kadar hissedeceksiniz..
