Uyku arasında su içmek tehlikeli
Mideyi en fazla yoran ve rahatsızlanmasına sebep olan şey beslenme yanlışlarıdır. Bunlardan birisi, uykudan uyanınca su içmektir.
Uykudan uyandığında susamış olunsa bile su içmek çok zararlıdır .Zira sinirlere zarar verir, titreme getirir ve yapılırsa karında su birikmesi çok olur.
Ünlü hekim Ibn-i Sina da bir dersinde öğrencilerine gece uykudan kalkıp su içmenin vücuda çok zararlı olduğunu söylemiştir. Sebebi sorulduğunda da insanlar uykudayken vücut ısısında düşme olduğunu, su içince de akciğerlerine kan hücum edeceğini anlamıştır. Yemeğin üzerine de çok su içilmemelidir.
Sayfa 90Kitabı okudu
Uyku Arasında Su İçmek Tehlikeli
Mideyi en fazla yoran ve rahatsızlanmasına sebep olan şey, beslenme yanlışlarıdır. Bunlardan birisi, uykudan uyanınca su içmektir. Uykudan uyanıldığında susamış olunsa bile su içmek çok zararlıdır. Zira sinirlere zarar verir, titreme getirir ve böyle yapılırsa karında su birikmesi çok olur. Ünlü hekim İbn-i Sina da bir dersinde öğrencilerine gece uykudan kalkıp su içmenin vücuda çok zararlı olduğunu söylemiştir. Sebebi sorulduğunda da insanların uykudayken vücut ısısında düşme olduğunu, su içince de akciğerlerine kan hücum edeceğini anlamıştır.
Yemeğin üzerine de çok su içilmemelidir. Eğer sabredilemeyecek olunursa, birazcık soğuk su ağza alınıp yavaş yavaş emilip yutulmalıdır.
Sayfa 90 - İnsan ve Hayat KitaplığıKitabı okudu
Gece kalkıp su içince :)
Hurafenin başıboş bir teli, sonunda uyanıp da saçma gelinceye dek her şeyden daha gerçek, daha gerçek ve daha inandırıcı görünür ya. Sanırım, bir an sahiden de korktum.
Sayfa 14 - YkyKitabı okudu
Selahattîn Demîrtaş (leylan)
–Bazen gerçeği görür, kabullenmek istemeyiz. Bazen tutunabilmek için gerçeği ararız. Bazen de yaşanan her olayda tek gerçek varmış gibi düşünürüz. Oysa gerçek herkese göre farklıdır. Olayları kendimize göre eğip bükerek öznel gerçeğimizi yaratmada üstümüze yoktur. Sonra da kendi yarattığımız gerçeklerin peşinden koşarız, ya da kaçarız
1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye