Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Sonunda bu kitabı bitirebildim.
Debbie Macomber, aslında hiç tarzım olmayan yazar olmasına rağmen,kitaplarını neden hep okumak gibi bir dürtüye sahibim bilemiyorum. Belkide, günümüzde mutsuz sonlar,üzücü olaylar,bizi stresten strese sokan olaylar o kadar çoktur ki, mutlu sonlara gereksinim duyarız.
Debbie Macomber`in kitapları umutsuzlukla başlıyor ama sonlara doğru "hayatta her şeye çare vardır okuyucum yeter ki sen hiç bir zaman ümidini yitirme" diyor. Bak Macomber kitaplarını okuma nedenim gerçek anlamda bu.
Kitaba gelirsek: Yine yaralı kalpıeri olan insanları işliyor yazar. Jo Marie Rose adlı bir kadının ,kocasının ölümüyle birlikte ,bir otel satın alması ve bunun akabinde gelişen olaylar; müşterilerin (Josh ve Abby) yaşadıkları acı- tatlı olaylar ,aile ilişkileri,arkadaşlık , dostluk ,aşk ,anlatılmış. Her iki müşteri de otel sahipleri gibi otele sırtlarında yüklerle gelmişlerdi.Kitap ilerledikceyse yükler hafifliyor...
Umudunuzu korumak güzeldir. Umudunuzu yitirmeden okuyacağınız kitap.Diğer Macomber kitapları gibi :) Öteki kitapları`nı çabuk bitirmeme rağmen iki haftaya zor bitirdim. Bilmiyorum nedenini :) 6 puan vermemin nedeni bu.
Hayatın zorluğundan yorulmuşsanız, sizin de sırtınızda ağır yükler varsa,ümit sizin için de uzakta yanıp sönen belli belirsiz bir yıldız gibiyse Macomber okumanın zamanı gelmiştir demektir. :)
Neil Gaiman’ı severim. Ancak okuduğum kitapları bir dolu, bir boş şeklinde oluyor. Bu da bence boş kitaplarından biri. Tarz olarak biraz Narnia, biraz Spiderwick Günceleri gibi. Küçük dostumuz Coraline – Caroline değil- yeni taşındıkları evi keşfederken, misafir odasında hiçbir yere açılmayan bir kapı buluyor. Bu kapı daha sonra Coralin’in gerçek hayatındaki her şeyin kötü bir kopyasının bulunduğu başka bir dünyaya açılacak.
Kitap kısa, 176 sayfa. Bahse konu kapıdan geçen Coralin’in, öteki dünyadaki varlığı kandırıp kendi dünyasına dönmesini konu alıyor. İlkokul çocukları için belki biraz ürkütücü sayılabilir. Ama ondan sonra okurun yaşı ile birlikte gereksizliği artmakta. Elinize alıp, uykudan önce çocuğunuza da okuyamazsınız. Ama neyse ki 5 TL civarında bir fiyatla çok büyük bir kayıp değil. ucalisan.blogspot.com.tr/2015/05/coraline.html
Birkaç yıl önce okuduğum ve unutamayacağım romanların arasında yer alan bir kitap. Zaman zaman arkadaş dost çevreme tavsiye etmek için yanıp tutuştuğum fakat adını bir türlü hatırlamadığım bu kitabı , takip etmekte olduğum bir arkadaşın kitaplığında görünce hatırladım. Hiç yorum yapılmadığını görünce kitap hakkındaki düşüncelerimi paylaşmak istedim.
İlk belirtmek istediğim kolay okunan, sürükleyici ve enteresan bir kitap olduğu. Temelde gerçek dostluğun nasıl yaralı ruhlara merhem olduğu anlatılırken , hırsların esiri olanların çürüme süreçleri irdeleniyor. Arka fonda sevgiyi, nefreti, tevazuyu, hırsı, aşkı, dostluğu, ihaneti, kıskançlığı, düşmanlığı,öfkeyi ve kini bulabilirsiniz. Kısaca renkli, girift kurgusuyla heyecanlı, ilahi adaletiyle kırıkta olsa mutlu son diyebileceğiniz, mutlaka okunmalı değilde; empati yeteneğiniz siz farkında bile olmadan gelişirken hoşça zaman geçirebileceğiniz bir kitap.
Arjantinli öykü ve deneme yazarı, şair ve çevirmen Jorge Luis Borges’in Kum Kitabı isimli kitabı 13 öyküyü içeriyor. Öyküler arasında hangisi en iyisi sorusunun cevabı okura göre değişebilir. Ancak kitabın girişindeki Yazarın Notu kısmında Borges kendisinin en çok Kongre ve Kum Kitabı öykülerini çok sevdiğini bize aktarıyor. Tabii kitaba da bu öykülerden birinin adı verilmiş.
Kongre güzel bir öykü ancak kitaptaki ilk öykü olan Öteki ve son öykü Kum Kitabı ise benim en çok beğendiklerimin başında yer alır. Kongre en uzun öykü ancak kısa öyküler, gizem içerenler, gerilimli hikayeler de mevcut. Aslında her bir öyküye Borges ayrı bir tat katmış diyebilirim. Öykülerin girişleri ise okurken ayrı bir zevk veriyor. Hepsi sanki gerçek öyküymüş gibi... Son öyküde de Borges bu konuya şöyle değiniyor: “Bugünlerde, her uydurma öykünün gerçek olduğunu öne sürmek âdet oldu; benimki ama, gerçek.” (s. 92) İlginç bir hikaye girişi daha. Okurken bile “benimki ama, gerçek” derken yüzünüzde bir tebessüm oluşuyor.
Bu zamana kadar benimsediğim düşünceyi savunurken vicdanımı hep sorguladım. Ya Kürtler dertlerini anlatırken, dertlerini siyasi fikirlerini benimsetme yolunda araç olarak kullanıyorlarsa ya gerçek sandıklarımızın, görünen acıların bir de görünmeyen sahte yüzleri varsa ve biz de bazı oyunlara alet ediliyorsak diye. Bu şüpheleri Batı'da büyümüş bir Kürt olarak barındırdım. Yani sözün özü Batı'da bir Kürt olarak Doğu'daki Kürtleri anlamaya çalışmak için giriştim bu kitabı okumaya. Önceki okuduğum kitap Salyangoz'da olduğu gibi... Onda da yine öteki olan Ermenileri anlamaya çabalamıştım. Ama doğrusunu söylemek gerekirse bana ötekilik duygusunu bu kitap gibi veremedi, hissettiremedi.
Kitabın ilk bölümü ailelerin röportajlarına, ikinci bölümü katliamdan günümüze katliamın medyaya yansımalarına, son bölümü ise siyasilerin görüşlerine yer vermiş.
Kitap, Roboskî'de ölen insanları rakamlar olarak değil, yasları tutulması gereken insanlar olarak görmemi, ölenlerin yakınlarının acılarını derinden hissetmemi, dertlerini ve arayışlarını kelimenin tam anlamıyla "anlayabilmemi" sağladı. Sanki ben Sibel Oral'la beraber ölenlerin yakınlarının evlerine gittim. Onları dinledim, anladım, hissettim, "acı"dım. Bundan böyle ben de o ailelerin adaleti beklerken kanayan bir üyesiyim.
Gerçekten dinlemek, anlamak, hissetmek için okuyun derim.
Sineklerin Tanrısı, insanın içindeki iyi ile kötünün savaşını alegorik biçimde, oldukça başarılı bir şekilde ele alıyor. İyiyi-kötüyü, hırsı, barışı, sevgiyi... çocuklar temsil ediyor. Adadaki çocuklar gerçek hayatın bir yansıması adeta. Başlangıçtaki davranışları, zaman ilerledikçe kendini gösteren öteki tarafları, hepimizin içinde olan iyi-kötü savaşı.. hepsini kitapta bulabiliyor ve insanın nasıl bir yaratık olduğunu baştan sorguluyorsunuz.
yorumatolyesi.blogspot.com/2016/05/sinekle...
Yirmi üçlü yaşlarda ilk kez Oğuz ATAY ile tanıştım TUTUNAMAYANLAR vesilesi ile.Yazarın fikir zenginliğine hayran oldum TUTUNAMAYANLAR etkisi ile. Daha sonra ise tüm kitaplarını hevesle bitirdim.Şu an ise yaşım 30 ve TUTUNAMAYANLAR kitabını ikinci kez okuyup bitirme mutluluğunu yaşıyorum.
A.HAMDİ TANPINAR ve OĞUZ ATAY gönlümde yeri ayrı iki
Öncelikle şunu dile getirmek isterim. Kitabı okumak için sadece 4 günüm oldu. Kitabı uzun sürede bitirmiş olmam kitap hakkında olumsuz seyler düşünmenize neden olsun istemem. :)
Kitabı alırken İlk başta aşk ile ilgili olduğunu düşündüm. Daha sonra herhangi bir sayfayi açtım. Din ile ilgili sözler vardı. Bu seferde dini bir kitap olduğunu
