Sokak nöbetçileri...
Kesinlikle size aile olan bir kitap.Bir süreden sonra kendinizi o ailenin bir üyesi olarak görüyorsunuz.Ve kitabı okuduktan 1-2 hafta sonraya kadar ciddi bir şekilde kendinize gelemiyorsunuz.Sizi resmen büyülüyor.Ha tabi,negatif yanlarını da söylemek lazım.Kitabı ağzından okuduğumuz Helin Aktan, sürekli yaptığı hatalar ve söylediği yalanlarla kitabı okurken sizi bildiğiniz kanser ediyor.Okurken diyorsunuz,'ya şurada şu cümleyi kursaydı herşey muhteşem olacaktı.' Helin Aktan sağolsun, sürekli bu cümleyi kurdurtuyor.Yankı Sarca,kusursuz bir karakter.Bartu Sarca ve Mutlu Sarca'ya gelirsek, atışmaları sizi asla sıkmıyor ancak bir yerden sonra siz de kitabın kendini tekrarladığını farkediyorsunuz.Hep aynı atışmalar süregeliyor.Onun dışında küfürün kesinlikle çok olduğunu düşünmüyorum.Bence fazla abartılıyor.Lâl Sarca..Ailenin gözbebeği.Kesinlikle sıkan bir karakter.Sürekli göz önünde olma çabası,Bartu'ya aşık olduğunun,3. Kitapta söylenmesini göz önünde bulundurursak 1. Ve 2. Kitapta yaptığı yersiz ve gereksiz kıskançlıklar sinir ediyor..Işık Sarca'ya kesinlikle yorum yok.Bence 3. Kitapta daha fazla abartılması gerekilen bir karakter.Çok güçlü bir kadını oynuyor.Ama Lâl Sarca'dan daha az ilgi görüyor.Onun dışında Koza'ya gelirsek,ki gelmemize bile gerek yok.Rolünün hakkını en iyi veren karakterimiz...
Diyeceklerim bu kadar.Kesinlikle başta övdün sonra gömdün demeyin:d abartılacak yorumlar yaptığımı düşünmüyorum.Eğer 3. Kitapta göz önünde bulundurulursa daha da güzel olabilir..
Othello hakkında küçük bir bilgi vereyim: 
William Shakespeare'in 
