Radyoda Ahmet KAYA'dan sonra Hadise çaldı. Bu ne tutarsızlık böyle. Ağlayayım mı, güleyim mi bilemedim.
Ögretmen olmak
Bundan dört yıl önceydi. Mezun olduktan sonra bir ortaokulda ücretli öğretmenliğe başladım. Birinci dönemi bitiremeden yeni öğretmen atandı ve okuldan ayrılmam gerekti. Bunu duyan minik öğrencilerim etrafımı sarıp ağladılar. Kendi aralarında, bana hatıra bırakmak için mektuplar yazmaya karar vermişler. Bir tanesi "Öğretmenim, siz buradan giderseniz biz çok ağlarız. Buralar göl olur yazıp yanına da ağlayan bir surat çizmiş. Çizdiği surattan akan göz yaşları da dalgalı bir halkada birikmiş. Üzerinde göl yazıyor. Görünce güleyim mi ağlayayım mi bilemedim. 11 yaşındaki Rabia' yi hiç unutmadım. Ve o günden bu güne iyi ki öğretmen olmuşum diyorum.
Bugün iki çay söyledim.
Garson şaşırdı “ama siz bir kişisiniz “ dedi.
Şöyle bir baktım !!!
“Diğeri yüreğimdeki için “ dedim.
Sağolsun bir demet papatya getirdi koydu masaya ...
Şaşırdım “bu ne ?” dedim.
“Yüreğinizdeki gönderdi !” dedi .
Güleyim mi ?
Ağlayayım mı ?
Bilemedim...
güleyim mi? ... ağlayayım mı ? bilemedim
+homiser: Suçunu itiraf et.
-Hırsız: İlk kazığımı annem ve babamdan yedim. 3 dakika 17 saniye süren bir zevk uğruna beni yapmışlar.Sonra da express koryeyle bir caminin avlusuna postalamışlar. Zahmet edip kendileri bile bırakmamışlar Aç kaldım , susuz kaldım komiserim göfretsiz kaldım. Bu yüzden...bu yüzden hırsızlık yaptım. benim küçükken en büyük isteğim astronot olmaktı diğer çocuklar gibi...Bende her çocuk gibi kendim için küçük ama insanlık için için büyük adım atmak istiyordum komiserim ...
SÖYLEYİN BANA KOMİSERİM SUÇLU OLAN BEN MİYİM YOKSA...YOKSA SİSTEM Mİ?
Ankara'da, Necatibey Caddesi'nde, telâşla, Türk Felsefe Derneği'ne doğru yürürken, gözüm, önünden geçtiğim bir kebapçının vitrinine takıldı: "Tereyağlı Mevlânâ: 1.750." Dondum kaldım. Güleyim mi, ağlayayım mı bilemedim. Neydi tereyağlı olan? Karşısında, bir sayı olduğuna göre, bir kebap çeşidi olsa gerekti. Mevlânâ'yı demek ancak bu biçimde anabiliyorduk. "Domates Soslu Einstein, Bol Biberli İbn-i Sînâ, Az Şekerli Nietzsche, Tavada Newton, Sarmısaklı Descartes..." Kültür, bize yemekten geçer. Mânevî kültürden söz ediyorum: Bilimden, sanattan, inanç düzenlerinden. İbn-i Arabî dolması, Yunus tatlısı yediğinizde, tasavvufun derin anlamlarını özümseyebileceğinizi düşünüyor musunuz? Yemeklere verilen adların, bilim, sanat ve kültürel derinliklerle ilişkiye geçebilmeye katkısı olabilir mi, yoksa, bir yozlaşma belirtisi midir? Gırtlağa, mideye indirgenmiş bir tinsellik (mâneviyât), tüketilmiş bir yaşam değil midir? Şiire, matematiğe, gözleme, keşif ve icatlara, gırtlak ve mide açısından nasıl yaklaşılabilir? Soru: Mevlânâ tereyağlı mıdır? Değilse nelidir? Elbette böyle bir soruya isyan ediyor insan: "Einstein kaşarsız yenmez" diye çığlık atası geliyor. Neden ama neden düşünmek yerine zıkkımlanmayı mârifet bilen bir kültür hâline geldik?
Sayfa 81 - RUHUN UFUKLARI, Tereyağlı MevlânâKitabı okudu
