Gençlerde Kronik Yorgunluk ve Üstesinden GelmekKatharine Rimes · Psikonet Yayınları · 2016236 okunma
Kendi Hayatımıza Yolculuk
Gün geceye, gece de güne bırakır kendini. Her şey geçer, biz yolda seyreden olduğumuz sürece...
Herkese kitaplar dolusu sevgiler selamlar. Yolcu muhteşem bir gelişim kitabı. kişisel gelişim yazmıyorum çünkü, herkesi geliştirecek nitelikte
Bu kitap öyle her zaman okuduğunuz şunu yaparsan pozitif olursun daha mutlu olmanın adımları gibi yapamayacağınız öneriler de bulunmuyor. Sizi hayatın içine sürüklüyor nereler de hata yapıyoruz kendimizi nasıl bulmalıyız tüm gerçek yönleriyle sizin bu yolda nasıl bir yolcu olduğunuzu fark etmenizi sağlıyor
Kendinizi bulma yolculuğuna çıkıyorsunuz. Sürekli olumsuz düşünceler zihnimizde yer alıyorsa yazarımız bunu çatlakses olarak adlandırıyor sizinde bir ad vermenizi istiyor. Benim için bu ses virüs sürekli en mutlu anınızda başarmak istediğiniz de bu sesler önünüze çıkıyor o zaman ne yapıyoruz hep birlikte püf diyoruz bu sesin söylediklerini satın almıyoruz görmezden geliyoruz an da kalıyor ve anı yaşıyoruz.
Kitap hayatımızdan o kadar güzel sorunlara değiniyor ki okurken evet yaşadığım sorun bu diyorsunuz, gerçekten keyifle su gibi akıp giden bir kitap bende daha sonra yoluma ışık tutması için bir çok not aldım eminim hayat yolculuğunda beni her daim açtığımda aydınlatacak.
Bu kitaptan en iyi anladığım şey ise okuduktan sonra eski sen olmayacağınız yepyeni kişiliğinizle parlayacağınız.
Unutma bu yol senin yolun mutlu bir yolcu olmak da senin elinde 
Özlem Belen 
Yolcu
Bir Kalan Olmalı
“Gençken insanın umudu büyük, yetişkinken biraz daha az, yaşlılıkta daha da az ve ölüm döşeğinde iyice azdı. Her saat değer kaybeden umut ne biçim bir umut olabilirdi?
.
Hayatın koşturmasında kendimize dışarıdan bakmayı alışkanlık haline getirsek, fark etmeden ne kadar çok şey kaçırdığımızın bilincine varacağız ama birçoğumuz bunu süresiz bir şekilde erteleyerek, görmezden geliyoruz. Postane Günlükleri’nde Vigdis Hjorth işte tam da bu ertelemelere, görmediğimiz, günlük yaşamda kendimiz için kaçırdıklarımıza odaklanıyor. Eminim birçok okuyucu kendini, eskiden yazdığı günlüğündeki notlarını bulduğunda hayatı bir anda değişen kadın karakterimiz Ellinor’un yerine koyacaktır. Varoluş dengelerin bir anda nasıl değiştiğini, -mış gibi yapmaktan ne kadar sıkıldığımızı, mutluluğu ararken birçok şeyi nasıl da geciktirdiğimizi, bu gecikmelerin pişmanlıkları yüzümüze tokat gibi çarptığını vurguluyor.
.
Zaman geçip gidiyor, giden saniyeleri geri alamadığımız gibi, içinden çıkamadığımızı düşündüğümüz her an için biraz sakinleşip içimize dönmeli, kendimizi dinleyip yola öyle devam etmeliyiz. Bir türlü bir güne yettiremediğimiz zamanın içinde kendimizi unutmamak, unuttuysak da bir an önce bulmak dileğiyle. Not; Akıcı ve yorucu olmayan (aslında hepimizin kurduğu, çok iyi bildiği) cümleleriyle Postane Günlükleri’ni okuma listenize eklemenizi tavsiye ederim. Pişman olmazsınız. 
Postane Günlükleri 
Vigdis Hjorth
