Risale-i Nur nifak ve şikakı, tefrikayı, fitne ve fesadı kaldırıp; kardeşliği, uhuvvet-i diniyeyi, tesanüd ve teavünü yerleştirir. Risale-i Nur mesleğinin bir esası da budur. Risale-i Nur gurur ve kibir ve hodfüruşluk ve zillet gibi ahlâk-ı seyyieden kurtararak, tevazu' ve mahviyet ve izzet ve vakar gibi güzel ahlâklara sahib kılar.
(Sözler 765.sh - Risale-i Nur)
Kendini adeta kendi eliyle iki parçaya ayırıyor: Gurura ve alçak- gönüllülüğe. Kendi kişiliğini aşağılıyor: Yirmi ciltlik eserinde tek bir kibir, gurur, kendini beğenmişlik sözcüğü var mı bakın! Sadece kendini küçültme görebilirsiniz orada, tiksinti, suçlama, aşağılama. Gurur adına sahip olduğu her şeyi ırkıyla, kendi ulusuyla ilgili fikrinde yoğunlaştırıyor. Dış dünyadan yalıtılmış şahsiyetine ait her şeyi yok ediyor, şahsi olmayan her şeyi, Ruslara, insanlığa dair her şeyi ilahlaştırıyor. Tanrı'ya olan inançsızlıktan Tanrı'yı vaaz eden birine dönüşüyor, kendine olan inançsızlığından ulusunun ve insanlığın sözcüsü oluyor. Düşünce alanında da kendini çarmıha geren bir kurbandır o, düşünceyi kurtarmak için.
Sayfa 209Kitabı okudu
… +693
İnsanın doğası gururlu olmaya özellikle meyilli, gerçek ya da hayali bir özelliği yüzünden kendini beğenmişlik hissine kapılmayan çok az kişi var. Kelimler genelde eşanlamlı kullanılsa da kibir ile gurur farklı şeyler. İnsan kibirli olmadan gururlu olabilir. Gurur kendimizle ilgili görüşlerimizi yansıtıyor, kibir ise başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğüyle ilgili.
Sayfa 28Kitabı okudu
Akıl ve zekâ sana kibir ve gurur verir. Aptal ol da gönlün doğru kalsın!
Sayfa 338 - Panama Yayıncılık
Gurur fukarasıyız ama tepeden tırnağa kibir kesilmişiz.
Sayfa 61Kitabı okudu
"Kendimi zaman zaman başkalarıyla kıyasladığımda. çoğu kez gurur ve kibir duygusuna kapılıyordum ama bir o kadar da cesaretim kırılıyor, bezgin düşüyordum. Kendime bir dâhi, yarı kaçık biri gözüyle bakıyordum sık sık. Yaşıtlarıma kıvanç veren şeyler bana kıvanç vermiyordu ve onların yaşantılarına ayak uyduramıyordum. Sanki onlardan ayrı düştüğüm için bir daha belimi doğrultamayacakmışım, sanki yaşam denen şey yüzüme kapılarını kapamış gibi suçlamalar ve üzüntülerle yiyip bitiriyordum kendimi."
Sayfa 134 - Can Yayınları, 11. Baskı, Çeviri: Kâmuran Şipal
