Yıl 1881. Bir ulusun kaderinin tayin olacağı o yılların başlangıcına, bir doğum müjdesine götürelim önce sizi. Hepimizin malumu. Sarı saçlı, mavi gözlü, pembe yüzlü bir oğlan çocuğunun doğumuna. Mustafa'nın doğumuna. Annesi Zübeyde Hanım, net olmayan Mustafa Kemal'in doğum günü tarihi için erbain soğuklarını işaret etmiş. Erbain
Vedat Milor , bana göre hayata bakışı ve bunu ifade ediş şekli ile fenomen bir isim. Bu kitap, Milör’ün kısaca aile köklerini, gastronomi yolculuğunu ve nihayet bu yolculuktan çıkarımlarını söyleşi ve köşe yazılarından oluşan güzel bir derlemeyle okuyucuya aktarıyor. Kitabın ana fikri: referans noktası. Milör’ün kendi referans noktalarını oluştururken farklı ülkelerden, farklı ekollerinden beslenmesi, böylece gastronomik tabulardan arınması; aksi halde içine düşülen durum için: “Bildiğimiz koku ve denediğimiz yemeklerin sınırlı olması. Dolayısıyla mukayese için gerekli olan referans noktalarının oluşmasının zorluğu.” İfadesini kullanıyor.
Milör, sevdiği için değil de köşeyi dönmek için iş yapan lokantacıyı da, kaliteyi talep etmeyen sırf mekanda görünmek için orada olan müşteri kitlesini de ölçülü şekilde eleştirerek adeta “bir nalına bir mıhına” vuruyor: “Sabırsız müşteriyle işini yalapşap yapan lokantacı madalyonun iki yüzü gibi, birbirlerini tamamlıyorlar ama olan hem Türk mutfağına hem damak zevki olan müşteriye oluyor.”
Elbette kör eleştiri değil yapıcı eleştirilerle türk mutfağı, yeni gastronomi trendleri, talepkâr müşteri olgularına da değiniyor köşe yazılarında.
Bence çok güzel bir derleme.
Hesap Lütfen!, daha hayata dair bir söyleşi iken bu kitap daha gastronomi ağırlıklı olmuş. ilk kitap ile Milör’ün muhabbetinin Tadı Damağımızda kalmıştı.
Klasik bir anlatımdı, tam beklediğim gibi, kadın anlatmaya başlayacak ve kitabın sonuna kadar sürecek, mesela arada dinleyenin cevap vermesini isterdim hoş olabilirdi.
Tavsiyemdir bu arada.
Kadının anlattığı kısımları çok beğendim, özellikle burada yazarın yeteneğini gösterdiğini düşünüyorum, diğer kitaplardaki gibi, kadın karakterinde gerçekten
Livanelinin sade anlatımı yine kitapta hakim olmuş. Yormadan anlatmak istediğini net bir şekilde bize ifade ediyor. Öyküden çok Livaneli’nin hitap ediş şeklini seviyorum. Öykülerinin içine memleket sorunlarına değişinişi duyarsız kalmayışını çok güzel .
Balıkçı ve OğluZülfü Livaneli · İnkılap Kitabevi · 202126,6bin okunma
Divan edebiyatını ve şiirini sevenler için müthiş bir Eser.... aynı zamanda merak edip yeni başlayacaklar için de tavsiye ediyorum.... Evvela beyitlerinin osmanlıcasını sonrasında Türkçe yazılımını ve daha sonra günümüz Türkçesi ile açıklamasını yaptığı için Divan edebiyatına yabancı olanların da çok kolay anlayabileceği bir çalışma olmuş.... içerisinde Bâki, Fuzûli, Nâbî gibi birçok kıymetli şairin şiirlerinden özenle kısa kısa beyitler seçilerek hazırlanmış enfes bir kitap.... aynı zamanda kitabın 2. cildi de bulunmaktadır... Divan şiiri ve edebiyatı sevenler mutlaka okumalı.... Kendi öz Türkçemizi öğrenmek hiç değilse Aşina olmak adına bu güne kadar ilgi duymamış olanlarında bu tarz eserlere bir şans vermesini öneririm.... manaları o kadar güzel ve derin ki ve bunu ifade ediş tarzları o kadar muhteşem ki eski şairlere ve şiirlere hayran olmamak işten değil.....
Müşâhedât kelime karşılığı olarak "gözlemler" şeklinde ifade edilebilir. Kitap da birnevi gözlemlerin aktarılması biçiminde okuyucuya sunulmuş. Ahmet Mithat Efendi hem roman kahramanı hem de yazar olarak karşımıza çıkıyor. Ormanda iyilik ,kötülük ; güzellik çirkinlik bir arada verilmiş. Örneğin Aganvi kötü yola düşmüş bir kadınken
Yaşar Kemal’in kitapları kadar düşünceleri ve o düşünceleri ifade ediş biçimi de bana yakın geliyor. O yüzden romanlarıyla beraber anıları,söyleşileri.köle yazılarını da okumak dinlemek mutlu ediyor beni. Öğreticiliği hissettirmeden bir şeyler kazandırıyoru. Bu kitap da yine köşe yazılarını ,röportajlarını, anılarını derleyip okuyucuya sunmuş. Çok da güzel olmuş.
Ustadır ArıYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 2004418 okunma
Ey güzel, sen ki bana derdi derman edensin; Şimdi: Çekil önümden, diye ferman edersin; Senin yüzün canımın kıblesi olmuş bir kez; Ne yapsın, kıble mi değiştirsin bu can dersin?
Serkan Bey'in bilimsel çalışmalarına, enerjisine, öğrenme merakına diyecek hiçbir şeyim yok. Ilk ve ikinci kitaplari çok güzeldi ki, kaç kişiye de tavsiye ettim. Ancak dostça söylemeliyim ki, roman konusunda çok amatör olmuş. Kurgu, anlatım çok zayıfti. Roman hakkında yapılan alıntılarin hepsi başka birine ait. Bu noktada kitaba yönlendirici
Masumiyet müzesi
Eşyalar bizim için ne ifade ediyor? Mesela bir kalemi yazı yazmak için kullanırız ve o kalemi kullanarak ne kadar yazı yazarsak o ölçüde bizim için önemli ve gerekli olur. Mürekkebi tükenmiş bir kalem yazı yazamaz ve biz ondan işlevini yerine getiremeyeceği için vazgeçeriz. Artık o kalem bizim için atılmayı bekleyen bir çöpten
SERİ TUTKU
“İnsanlar yaşıyordu, bir yerlerde can çekişler olsa da bir yerlerde gökyüzü acıyla kavrulmuş bir kızıllıkla sınansa da, insanlar yaşıyordu. Çaresi yoktu, nefes verilmiş bedenlerin, o gökyüzündeki minik bir maviliğin umuduyla, yerkabuğundaki küflü çökeltiye sarılmaktan başka çaresi yoktu. Birileri ölecekti elbette, ya eceliyle, ya
Genç Werther’in Acıları
Yazıldığı dönem intihar olaylarına sebep olmuş bir kitap.
Goethe asistanlık yaptığı zamanlarda nişanlı bir kıza aşık oluyor.
Arkadaşı aynı dönem aşkı yüzünden intihar ediyor. Goethe’de kendi yaşadığı aşkı mektuplarla anlatmıştır.
Zamanla aşkı saplantıya dönüşmüştür.
Açıkçası bazı kitapları herkes okumamalı. Her kitabı da her zaman okumamalıyız. Bu tarz aşırılık içeren kitaplar insanı yavaş yavaş ölüm duygusu ile yoğurup sonucunda yoktan yere sizi hayattan soğutuyor.
Kitaba gelecek olursam, evet Werther’in aşkını tanımlama biçimi , ifade ediş biçimi çok güzeldi.
İlk başlarda kitap çok güzel giderken hatta bir yerde kendini tekrar toplamışken Werther’in böylesine saçma sapan bir şekilde devam etmesine çok sinirlendim. Karşısındaki insan sevsede sevmesede seninle olmazken, istemezken böyle saplantılı olmak ve bu şekilde kendini kaybetmek beni sinirlendirdi.
Kitabın sonunda da aynı şekilde gelişen olaylar ve sonucu beklendikti. Açıkçası kitap güzel olsada ben tavsiye etmiyorum. Bu kadar aşırılık fazla bence. Yavaş yavaş kitap sizi ümitsizliğe sürüklüyor ve kitabın sonunda mutsuz oluyorsunuz ki bu geçici bir mutsuzluk değil. Bu yüzden kitap güzel bir klasik olsada herkesin okumasını önermiyorum.
Türk edebiyatının en mis kokulu, en güzel, en kıymetli, en nadide beş çiçeği, beş yüz akı...Kitapta verilen isim sırasına göre; Kemal Tahir, Mahmut Makal, Orhan Kemal, Fakir Baykurt ve Talip Apaydın...
1950'li yıllarda oldukça popüler olan Pazar Postası dergisi, köy romancılığı hakkında bir tartışma tertiplemeyi uygun görür. Davet edilecek
