Sevgili bayan milena'ya, size önce prag'dan, ardından da meran'dan yazdığım kısacık mektuplarıma kesinlikle cevap beklemiyordum. umduğum gibi karşılık yazmadınız da sevinmem gerek. Sessiz kaldığımız her gün iyi olduğumuzun işaretidir. Bu yüzden sevinmem gerek ki, iyi olduğunuzu bildiğim için..
Yarım kalmış bir düş gibi. Önümden geçip
Diyeceğim, hastalığınız korkutmuş değil beni; beni ürküten bir şey varsa, bu tatsız olayı önceleyen düşüncenizdir.
Sayfa 19 - cem yayıneviKitabı okudu
Sadece şunu söylemek istiyorum: Aslında benim kaygımı arttıran şey sizin hastalığınız değil (özellikle hafızamı yoklamak için kendimi zorladığım anlarda sizin o zayıf görüntünüzün altında sağlam bünyeye sahip bir köylü kızının sağlamlığını görüyorum.Vardığım sonuç şu: Hayır, siz hasta değilsiniz, bu sadece kendinize dikkat etmenizi söyleyen bir uyarı. Hepsi bu ama kesinlikle akciğer hastalığı değil), inanın bana gerçekten değil. Beni asıl kaygılandıran durumun ortaya çıkışına etki eden şeyin ne olduğu.Mektubunuzda yer alan "param yok" , "çay ve elma" "2'den 8'e kadar" gibi aslında yüz yüze konuşulması gereken, şu anlam veremediğim diğer konuları şimdilik tartışmak istemiyorum.
Sayfa 10 - Maviçatı YayınlarıKitabı okudu
Sadece ben miyim böyle hisseden?
Herkes ses versin şimdi bana!
Size de oluyor mu, her şeyin sınırına geldiğinizi hissediyor musunuz mesela ?
Mutluluğun, sevincin, hüznün, karanlığın, dipte olmanın, boşlukta yaşamanın sınırına geldiğinizi, artık daha fazlasını kaldıramayacağınızı düşündünüz mü?
Tamamlandığınızı, bittiğinizi, başa saramadığınızı.. Zevk duygusunu, hissetmeyi hissetmeyi unuttunuz mu hiç?
Başından beri içinizde bir gram sevgi olmadığını, sadece varmış gibi davrandığınızı bir anlığına düşündünüz mü? İnsanların size acıdığını ,sizden korktuğunu,sizinle konuşmak istemediğini aklınızdan geçirdiniz mi?
Ailenizin gerçek aileniz olmadığını ,yüce olan şeylere karşı yeterince saygı göstermediğinizi …
Her nefes alıp vermenizde tamam yoruldum sonsuza kadar nefes mi alacağız böyle dediniz mi hiç?
Gözleriniz çok iyi gördüğü halde, onları kısıp baktınız mı etrafınıza , kimseyi görmeden boşluğa daldınız mı ?
İnsanların sizin için psikolojik sorunları var diye arkanızdan konuştuklarını duydunuz mu mesela?
İçinizde bitmeyen bir korkuyu hissettiniz mi iliklerinize kadar hem de, sizi içerden yiyip bitiren bir düşünme hastalığınız olduğunu herkes için zamansız bir şekilde insanlardan ayrılacağınızı düşündünüz mü ? sadece bir faaliyette bulunmak için ilaç içtiniz mi? Ya da çok fazla ilaç içip sonucunda n’olacağını merak ettiniz mi?
Ben bir şey yapamadım. Belki de yaşayamadım. Sadece solunum yaparak hayatla verdiğim bu mücadeleyi hep kaybettiğimi düşündüm, ya da hiçbir zaman yarış halinde olmadığımızı..
Yorumsuz bir hayat seçemedim ben onun gibi..
19 Haziran 2017
İnsan bir kez senin durumuna geldi mi nasihatler, fikrini değiştirmek için yapılacak her şey boştur.
İnsan yüreğinin en gizemli zevklerinden biri de budur; kararlarımızı gerçekleştirmeden önce kararsızlık yaşamaktan haz duyarız.
-Evet, kelimenin tam anlamıyla hastalık.
-Ama siz bir doktorsunuz.
Yahya Murat’a bağışlayan gözlerle bakar.
-Doktorlar da hasta olur efendim.
-Peki, neydi hastalığınız, korkulacak bir şey mi? Doktor burada konuşmasına âdeta bir es verir. Gözlüklerini çıkarır, galiba buğulanmış veya tozlanmış diye siler; yeniden takar, öğretmene doğru eğilir, sanki bir sır veriyormuş gibi:
-Ben bir bibliyoman idim Murat Bey.
-Bibliyoman?!..
-Evet, Türkçesi kitap hastası, kitapsever.
Sayfa 91Kitabı okudu
Psikolağa giden adam
”Geceleri uyuyamıyorum efendim” demiş, ”Sürekli yatağın altında biri var gibi geliyor. Yatağın altına girip orada uyumayı deniyorum. Bu defa da yatağın üstünde biri var gibi geliyor…”
Adamı dikkatle dinleyen psikolog ”Hallederiz bu saplantıyı” demiş. ”Bana haftada iki kere geleceksiniz. 6 aylık bir tedavi sonunda sizi iyileştireceğimi umuyorum.”
”Her viziteye ne kadar ödeyeceğim?”
”Her vizite 200 TL, buna göre 6 ayda 9600 TL ödeyeceksiniz”
Adam gitmiş, o gidiş…
Psikolog, birkaç ay sonra adama sokakta rastlamış ;
”Ne oldu, hastalığınız?” diye sormuş
”10 TL”ye hallettim… ”
”Nasıl oldu?”
”Sizden çıktıktan sonra, ilerideki bara uğradım. Biramı içerken, barmene hastalığımı anlattım. ‘Karyolanın bacaklarını kes’ dedi… Kestim; mesele halloldu! ”