Kesinlike herkesin okuması gereken bir öykü, beğenmemek elde değil.
Hayatın kuralları ve işleyişi gereği, daha doğrusu bize dayatılan sistem işleyişi gereği üstümüzde fazla sorumluluklar olabilir veya tam tersi tamamen başkasına bağlı olarak da yaşayabiliyoruz.
İşte bu iki durumu da bir arada ve gayet net ve kısa bir biçimde anlatıyor yazar.
Üstümüzdeki sorumlulukları taşımaya devam ederken, tökezlediğimiz ilk anda, her şeyin terse gidebileceğini görebiliyoruz, herkes sırtını çevirebiliyor, en sevdiklerimiz bile bir anda bizi yük görebiliyor.
Diğer bir yandan da kendi kabuğumuzdan sıyrılmamız gerekmiyorsa, bir şekilde bizim sorumluluğumuzu yüklenmiş biri/birileri varsa halimizden memnun bir şekilde yaşabiliyoruz. Fakat belki de kabukltan çıkınca daha mutlu olabilirdik, belki de kendi sorumluluklarımızı kendimiz yüklenmeliydik.
Bende uyandırdığı düşünceler bu şekilde, kesinlikle tavsiye ediyorum. Zaten oldukça popüler ve okuyanı çok olan bir kitap olsa da eklemek istedim.
Fyodor Dostoyevski tadı aldım.
Yalnızız romanında iki anlatıcının varlığı söz konusudur. Bunlar: 1. ve 3. anlatıcı bakış açısıdır. Romanda genel olarak 3. şahıs anlatıcı hakimdir. Ancak yazar bazı bölümlerde tarafsızlığını ortaya
