"sözcüklerin iyi olması yetmiyor, onları iyi bir amaç uğruna kullanmak gerekiyor."
şu an yaşadığımız toplumdaki önemli yargıların önemini kaybettiği bir dünya düşünün. ebeveyn olmak, birine bağlanmak, evlenmek, doğurmak... ya da, daha doğrusu toplumun geleceğini düşünün. kafanızda mutluluk, istikrar ve tatmin üzerine şartlandırılmış bir toplum; duygulardan arınmış, robotlaşmış bireyler oluşturun. aldoux huxley'in kurguladığı dünya aynen bu. sanatın, edebiyatın, bilimin, ailenin,tarihin,dinin olmadığı ütopik bir dünya.
kitap aslında tamamen bir sanayi devrimi eleştirisi. sanayi devrimi ile birlikte henry ford'un öne çıkışı, koyduğu kurallarla kurduğu yeni düzenin...
aslına bakıldığında ütopik olmakla birlikte gerçekçilik payı yüksek bir dünya kurgulanan. 1930'larda yazılmış roman belki de 2930'ların dünyasını muhteşem bir öngörüyle anlatıyor. insanlar doğurulmuyor, kuluçka yöntemiyle, şişelendirilmeyle yaratılıyorlar. yaratılışlarındaki üretim kalitelerine göre sınıflandırılıyorlar, uykuda eğitiliyorlar, daha doğrusu şartlandırılıyorlar, artık uyuşturucu yerine kullanılan, ama daha az zararlı bir madde olan 'soma' ile her gün sıkıntılarından uzaklaşıyorlar, yaşlanmıyorlar, hastalanmıyorlar. tamamen sistemin bir parçası haline gelmişler. şu anki dünyaya baktığımda bundan farklı bir gelecek göremiyorum.
toparlamam gerekirse, okuma sırasında beni yormadı kitap. yani anlatım bakımından ağır bir dil kullanılmamış. kitabı okurken bir nefes alacaksanız bu yeni dünyayı anlamak için alacaksınızdır. muhteşem bir ustalıkla kurgulanmış bu dünyayı görmenizi şiddetle tavsiye ediyorum.
