Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Hikmet Kıvılcımlı'nın tarihi Eyüp Sultan konuşması
06.01.2013 16:59
Hikmet Kıvılcımlı'nın tarihi Eyüp Sultan konuşması
Türkiye'de Sosyalizm'in en büyük savunucularından Hikmet Kıvılcımlı'nın Eyüp Sultan'da yaptığı tarihi konuşma.
TIMETURK / Haber Merkezi
Muhterem Vatandaşlarım! Sevgili İşçi kardeşlerim!Bugün, Müslüman
Sayfa 1 - derleniş yayınlarıKitabı okudu
Kolay mı hayatı bir noktada düğümlemek?
Duvar gözlerini daha ne kadar saklayabilir?
Bir sonu var bunun; herşeyin bir sonu var.
Duvara asılan resim, gün gelir indirilir.
Yerinde tozdan bir çerçeve kalsa ne olur, kalmasa ne olur?
İstersen çıkmam dışarıya bugün; bana öyle geliyor ki,
bu odanın dışına çıksam ve kapasam ardımdan kapıyı
uçurumun kıyısında tutunduğun küçük çalı
artık seni taşımayacak.
Ben gitmek zorundayım biliyorsun, sen kalmak.
Böyle mi olmalıydı?
Senin hazırlığın daha bir benziyordu güz vakti uçurtmalara.
Söyle bakışlarını da vererek ellerime:
Gitmeyebilsek, kalabilecek miyiz?
Sayfa 134Kitabı okudu
herkezde birikir suskun insan çoktur hepsinin derdi birdir
ya da ne bileyim anlatıcakları herzaman vardır
ama ne zaman kim bilebilir kim bilir belkide hiç bir zaman
zaman yolcuğunda insanlar hep el ele olsun nasıl olsa herşeyin sonu var bu dünyanın sonuda gelicek neyin varsa paylaş
#Volkan Mr.Blackman
Kolay mı hayatı bir noktada düğümlemek?
Duvar gözlerini daha ne kadar saklayabilir?
Bir sonu var bunun; herşeyin bir sonu var.
Duvara asılan resim, gün gelir indirilir.
Yerinde tozdan bir çerçeve kalsa ne olur, kalmasa ne olur?
İstersen çıkmam dışarıya bugün; bana öyle geliyor ki,
bu odanın dışına çıksam ve kapasam ardımdan kapıyı
uçurumun kıyısında tutunduğun küçük çalı
artık seni taşımayacak.
Ben gitmek zorundayım biliyorsun, sen kalmak.
Böyle mi olmalıydı?
Senin hazırlığın daha bir benziyordu güz vakti uçurtmalara.
Söyle bakışlarını da vererek ellerime:
Gitmeyebilsek, kalabilecek miyiz?
Vadi yayınları
" Annemin yaptığı ev ekmeklerinin hayaliyle yaşıyorum. Ekmek tablasında en az bir aylık stok halinde bekleyen, istediğim zaman bir sofra bezinin üzerine koyup su serperek yumuşatılan , katlanan , içine peynir, dolma , hatta pilav , her türlü yemek, yiyecek dürüm yapılabilen o ev ekmeğini özlüyorum. Şimdi para yetiremediğim için değil . Yetmiyor ama yetmediği için değil. Böylesine harcanan paralardan mesul olduğum için, birgün hesabı sorulacağı için.
Yazları gidilen yaylaları, bağları özlüyorum. Oradan yaz sonu çuval çuval indirilen kışlık kuru yemişleri özlüyorum. Yazdan herşeyin hazırlanmasını ve bütün bunların çok ucuza mal olmasını özlüyorum. Bunun için konserveden nefret ediyorum.
Medeniyetin başımıza ördüğü çorabı çekiyorum çekiyorum çıkmıyor. Var mi içinizde bir formülünü bilen ?"
