Kitabın son sayfalarını okuyana kadar 'bunu neden okuyorum' diyerek çok düşündüm. Kesinlikle beğenmemiştim, sürekli tekrar edilen konular öyle boğucuydu ki... ve 'takıntı'nın böyle romantize edilmesi çoğu zaman kendimi sorgulamama yol açtı. Her şeye rağmen, yine de son sayfaları okurken etkilenmeden edemedim. Bir kitap, bir müze, çokça eşya, fazlaca takıntılar... Bütün bunlar birleştirilince ortaya böyle bir sonuç çıkacağını düşünmemiştim. Tabii böyle düşündüğüm için beğendiğim zannedilmesin. Masumiyet Müzesi hiç de masum değildi.
