Ben her zaman tek başıma olmayı tercih ettim; kendimi hiçbir zaman ülkeme, evime, arkadaşlarıma ve hatta aileme bile tam olarak ait hissetmedim. Tüm bu ilişkilerden ısrarla uzak durma isteğim hiç azalmadı ve yalnızlık ihtiyacım her geçen yıl daha da arttı. İnsan, türdeşlerine duyduğu yakınlığın ve karşılıklı anlayışın sınırlarını keskin bir biçimde fark eder; buna çok da hayıflanmaz. Böyle bir insan elbette hayat enerjisinden ve kaygısızlıktan yana bir şeyler kaybetmiştir; ancak öte yandan kendini diğerlerinin görüşlerinden, âdetlerinden ve hükümlerinden bağımsız kılarak, kendi duruşunu bu denli tekinsiz temeller üzerine kurmayı reddeder.
İncelikli fikirler ve soylu davranışları ancak büyük ve sağlam karakterler üretebilir. Para yalnızca bencilliğe hitap eder ve sahiplerini karşı koyulmaz bir şekilde suistimal etmeye kışkırtır.