Gecenin bir saatinde “Ruhum ne okumak ister?”, diye sorduğum ve elimin gittiği kitaptı “İle” O an gerçekten ruh halime, ihtiyacıma karşılık vermişti. Bir iç döküş.. Okumaya başladığımda, şu an yazsam ancak bunları yazabilirdim, demiştim. Günlük gibi kendisi. Belki gerçek, belki değil.. Arada “ey okur!” diye seslenerek yalnız olmadığını bildiğini söylüyor. Bende kimi cümleleri çizerek burada olduğumu, onu anladığımı ve onun tarafından anlaşıldığımı söyledim. Kimi yerde burayı da sen düşün, sen tamamla ey okur dedi, eyvallah dedim. Düşünme üzerine daha çok. Derin anlamlar çıkartma, yoğunlaşma, hiç bakmadığın açıdan bakma, kendini yerine koyma, sorgulama, kendinle konuşma, konuşulanları değerlendirme, belleğe kaydettiklerini çıkartıp çıkartıp yazma, öyle derin işte. Üç bölümden oluşuyor.
-Önce
-İlişki Defteri
-Sonra
Felsefeyi zaten çok sevdiğimden daha çok düşünmemi sağladı yüzeysel görünen her şey üzerine. Bana iyi geldi, size nasıl gelir bilmem. Ne yaşıyorsanız bilin ki yalnız değilsiniz. O yoldan geçen ilk kişi siz değilsiniz. Bu yüzden izin verin yolu bilenlerin anlatmasına. Sonra yine devam edersiniz.
