10 Kasıma özel bir iç döküş
"Unutma..." der 
René Descartes ... "Sana ışık tutanlara sırtını dönersen, göreceğin tek şey kendi karanlığındır."
Ulu Başbuğ, Halaskârgazi Atatürk'ün Uçmağa göçtüğü gün 10 Kasım. Türklerin kurtarıcı babası. Bu bağlamda Oğuz Kağan'dan sonraki "destanlaşacak" lider diyebiliriz. İlk tanıdığım insanlardan biridir
Şunu fark ettim az önce: Şikayet edilmişim.
Buradaki yorumum kitapyurdu sitesindeki yorumun çalıntısıymış.
İşin ilginç yönü yorumumun altına yazılmamış,şikayet edilmiş.
Aslında kitapyurdundaki yorum da bana aitti.
Ama bunun bir önemi yok sanırım.
Çünkü zafer edasıyla “bu çalıntı!!!” diyebiliyor insanlar,kolayca hem de..
Bu platformu,okuduklarımı paylaşmak,kendime notlar almak olarak görürken..
.
Sevdiğim yorumlar görüyor ve o kitabı merak ediyorum,kitap listeleri oluşturuyorum,kendimce okuyor ve bana hissettirdiklerini yazmaya çalışıyorum. Hırsız damgası yemek ise yanıma kalan oluyor..
.
İç döküş gibi oldu çünkü bilin istedim.
Eleştiri öyle güzel bir şey ki.Ancak unutulmamalı hakaret ile arasında incecik bir çizgi olduğu~
Bu bir iç döküş yazısıdır
Etrafımda neredeyse dinsel, dini çağrıştıracak hiçbir şey yok. Bakın 0. Aile, akraba, arkadaş ortamı 0. Şöyle bir etrafınıza bakın sokağa çıkın hiçbir şey yapmayın. Sadece etrafı gözlemleyin. Konuşmayın, sadece düşünün ve dinleyin. Etrafınızda dinsel bir şey görebiliyor musunuz? Hayır! Bu çok acı bir şey. Bakın bu satırlar dinsizleri gram
Hayat herkesin hayatıydı ama birileri sürekli diğerlerini eleştirmekle görevli sanıyordu kendini. Hiç bir zaman kendini eleştirememiş insanlar nedense başkalarını eleştirmekte hiç zorlanmıyorlardı.
Burada bir dipnot açmak gerekir. Eleştiri kötü bir şey değildir fakat sadece olumlu, samimi ve yapıcı olduğu zaman.
Eleştiri yalnızca insanların kötü yönlerini açığa vurmak amaçlı yapıldığında onları mutsuz etmek ve yaralamaktan başka bir amaç taşımamaktadır.
Peki insanları yalnızca kötü yönleriyle eleştirenler kötülük yaptığının farkında olup hiç kendini sorgulamıyor muydu? Sanmıyorum. Sanmıyorum çünkü bu eleştirilerin ucu bucağı yoktu. Eleştirdiği insanın kalbini bilmeden, içindeki çocuğu bilmeden eleştirenler kendi içlerindeki çocuğu çoktan kaybetmemiş midir? Kaybetmeselerdi çocuklar gibi gerçekçi ve saf duygularla bakmazlar mıydı? Çocuklar gibi küçük şeylere sevinmezler miydi? Çocuklar gibi herkese sevgiyle, hoşgörüyle yaklaşmazlar mıydı? Bunların hiçbirini kendilerinde göremediğimiz insanların eleştirmek olarak gördüğü görevleri aslında dünyaya kötülük saçmaktı. En acısı da neydi biliyor musunuz?
Bu gerçekleri onların hiç bir zaman göremeyecekleriydi.
Diyeceklerim bu kadar değil ama ne desek lafugüzaf. Bir iç döküş parçasıydı. İyi akşamlar.
Geceye iç döküş
Sıkıldım... Her şeyi bildiğini sanıp bir şey bilmeyen insanlardan, sahte "nasılsın?"lardan, etrafımızdaki tüm o kadınların yüzlerinin aynı oluşundan, highlighteri yüzünün her yerine boca etmiş ayna suratlı kadınlardan, sahte samimiyetlerden, bitmek bilmeyen siyâsi muhabbetlerden, insanın ağzının içini çöplük gibi yapan dedikodulardan, bir bakışıyla kadının namus kavramına dil uzatan erkeklerden, bulunduğum açık ortamda bile o rüzgarın o sigara dumanını ciğerlerime sokmasından, bir selamı esirgeyen insanlardan, paraya pula tapanlardan, aslında mutsuz olan kadınların sosyal medyadaki kocişko paylaşımlarından, hayatında tek bir erkek/kadın olunca dost ve aileyi gözden çıkaran insanlardan, utanmasalar çocuklarının kakalarını paylaşacak olanlardan, tek derdi güzel bir fizikle güzel giyinmek derdi olanlardan, "Güzel vücutlar, boş suratlar"dan, sevdiğini zannedip aslında sadece kendini seven insanlardan, dünyanın en büyük derdine kendisinin sahip olduğunu sananlardan, sürekli mızmızlananlardan, kılık kıyafetimi siyasi algılayanlardan, dinlemeyip sadece konuşanlardan, kadına saygısızca davranan, kaba kuvveti güç sanan erkeklerden, tek sosyalliği yedi sekiz çeşit pasta yapıp misafir ağırlayan kadınlardan, aç gözlülerden ve daha bir çok şeyden sıkıldım...
Bir iç döküş!..
Bugün canımın canını toprağın altına koyduk. Pamuk gibiydi o her zaman ama ölünce daha bir güzel olmuştu sanki.
Ahh ölüm...
Yatırmışlar buz gibi bir yerin üzerine çok üşümüş buz gibi olmuş incecik bir beyaz örtü örtmüşler, apaçık belli üşümesin diye değil çıplak diye.
Üryan gelip üryan gitmek bu olsa gerek.
Yıkayacağız sen kızısın gel yanında
