Ama insan geldiği yoldan geri dönerken, bakımsız bir mezarda, “Tükenmez üzüntüler” diye bir yazı bulur. Bereket versin, idealistler var da her şeyi yoluna koyuyorlar.
Sayfa 61 - EpubKitabı okudu
Almanya krallığının bütünü Prusyalılaşıyordu. Wilhelm'in oğlu Friedrich Prusya'nın Alman devleti üzerinde ki ezici hakimiyetinden rahatsızdı. Günlüğüne şöyle yazmıştı:" Bu düşünürler, filozoflar,şairler,sanatçılar,idealistler ve coşkulu insanlar ulusunda, dünya fatihlerle yakıp yıkanlar dışında kimseyi tanımayacak.. Almanlar günümüzde dünyada medeniyet yönünden en başta gelen halktır. İnsanlar bize ne sevgi ne saygı duyuyor ancak korkuyorlar. Bütün kötülüklere muktedir gibi görülüyoruz ve bize duyulan güvensizlik de giderek daha belirginleşiyor.. Bismarck bizi güçlü ve muktedir kıldı ama dostlarımızdan, dünyanın sempatisinden ve vicdanımızdan ayırdı."
Idealistler, tanrı hakkındaki savlarını savunmak için de herhangi bir kanıt göstermezler.
Maddenin yaratıcısını savunmak için bilimsel bir aklın kabul edemeyeceği bir yığın gizeme başvururlar.
Bilimin kaynaklarına inildiği zaman, görülür ki, ilk insanlar, tanrı fikrini, kafalarında, büyük bilgisizliklerinden dolayı, ve bu bilgisizlik ortasında uydurdular. 20. yüzyıl idealistleri ise, sabırlı ve direşken bir çalışmanın bilinmesini olanaklı hale getirdiği tüm şeylerden, ilk insanlar gibi tamamen habersiz kalmaya devam ettiler. Çünkü ensonu, tanrı, idealistlere göre, açıklanamıyor ve onlar için, geriye hiçbir kanıtı bulunmayan bir inanç kalıyor.
Sayfa 61
İdealistler dünyanın bir yaratılışı olması zorunluluğunu "tanıtlamak" istedikleri zaman, bize, maddenin her zaman varolmadığını aşağıyukarı bir başlangıcı olmasi gerektiğini söylerken, asla başlangıcı olmamış olan bir tanrıya başvuruyorlar. Bu açıklamanın neresi daha aydınlıktır?
Sayfa 61
Maarif Davamız
Hepsinin mesleği yalnız muallimlik olan ve bu ulvi vazifeden başka iş görmeyen idealistler ordusuna sahip olduğumuz gün, ilk zafer borusunu çalacağız.
Biz ve Onlar
Hiç hak etmediği halde nedir bu içimizdeki paylaşımcılık isteği? Neden öğrenemeyiz bi türlü karşımızdakini olduğu gibi görmeyi? Nedir bizi onun ‘’aslında öyle değil’’ olduğu kanısına inandıran, sımsıkı bağlayan, hayaller kurduran sanrının temeli? Bak işte yine yapıyosun, her seferinde dönüp hatıralara bakıyosun. Kalkıp seni yapayalnız bıraktığı