"Yani" dedim, "başkalarından esirgeyip bana sunduğu nimetler ve benden esirgeyip başkalarına verdiği dertler için Allah'a müteşekkir olmalıyım, öyle mi? Bundan daha bencilce bir şey duymadım!"
"Şükretmek bencillik değildir" dedi Ses. "Aksine, şükrederken diğerlerinin yarasını görür ve sadece kendinle meşgul olduğun zamanlar için utanırsın. Dünyanın senin ve yaranın etrafında dönmediğini anlarsın. Bencillik arıyorsan ben sana söyleyeyim bak. Asıl bencilce olan depresyondur. Bencilcedir, çünkü sahibini ve yaşadıklarını evrenin merkezine koyar. Açlar, hastalar, savaşlar, depremler, tufanlar bile önemini kaybediverir. Sevgilinin gidişini düşünürken, korkunç facialardan sağ çıkmış ve yaşamak zorunda kalmış insanları mesela, görmezden gelirsin. Onlar inatla ayakta kalmaya uğraşırken, sen yıkılmaktan medet umacak kadar körleşirsin. Ama şükretmeyi öğrenirsen, sadece hayata karşı nankörlükten değil, bencillikten de kurtulursun. Sahip olduklarına minnet duymak, seni yıkıcı hırstan, şımarık tatminsizlikten, dinmeyen açgözlülükten korur. Anlatabiliyor muyum?"
Bizler insanız. İnsan kusurlarıyla, hatalarıyla bir bütündür. Yanlış yapıyoruz. Yanlışlarımızdan dolayı kendimize karşı hoşgörüsüz, acımasızca tutum alamayız. Varoluşumuzu, insanlığımızı yaptığımız hatalara göre sorgulayamayız. Kendimizi koşulsuz olarak olduğumuz gibi kabul etmeliyiz. Doğru ya da yanlış davranışlarımız, başkaları tarafından onay alıp almamamız bunu etkilememelidir. Daha iyi davranmak ve insanlarla daha verimli ilişkiler kurmak için tekrar deneyeceğiz. İnatla, yılmadan, pes etmeden deneyeceğiz. Kendi değerliliğimizi artırmak için değil kendimizi daha etkili bir hâle getirmek için ve tabii ki yaşamdan keyif alabilmek için.
Sayfa 113Kitabı okudu
6 )Sözel judo: eleştiri ateşi altında olduğunuzda karşılık vermeyi öğrenin
değersizlik hissinizin nedeninin süregiden de öz eleştirileriniz olduğunu öğreniyorsunuz
Bu durum sürekli kendinize nutuk çektiğiniz ve sertt gerçekçi olmayan bir şekilde zulmettiğiniz üzücü bir iç konuşma şeklini alır
Genellikle öz eleştiriniz başka birinin sert bir
Sayfa 143
Psikolojik yaşamımızda hiçbir şey kaybolmaz: Doğa titiz bir muhasebecidir. Görünüşte en önemsiz eylemlerimiz bile, onları azıcık tekrarladıgımızda,haftalar, aylar, yıllar sonunda büyük bir toplam olarak birikir, sökülüp atılamayacak alışkanlıklar şeklinde organik belleğimize kazınır. Özgürlüğümüzün değerli müttefiki zaman, onu bizim için işlemeye zorlamadığımızda aynı sakın inatla bize karşı çalışır. İçimizde, bizim için ya da bize karşı, psikolojinin baskın yasasını, alışkanlık yasasını kullanır. Alışkanlık her şeye hakim olduğundan ve zaferinden emin olarak sanki acelesi yokmuşçasına, sonsuzca tekrarlanan, yavaş eylemlerin müthiş etkisinden haberi varmış gibi, tuzağa düşürecek, sinsi bir yürüyüşe koyulur içimizde.
Sayfa 155 - Kırmızı KediKitabı okudu
"ömürleri gafletle geçen topluluklara eyvahlar olsun! ey insanlar, hani ya babalar, dedeler, atalar?.. nerede soy sop?.. hani ya süslü saraylar ve mermer binalar yükselten ad ve semud milletleri?.. hani ya dünya varlığından gururlanıp da 'ben sizin en büyük rabbiniz değil miyim?' diyen firavun ve nemrut? onlar zenginlikçe kuvvetçe sizden çok üstündüler, ne oldular? toprak onları değirmeninde öğüttü, toz etti, dağıttı. kemikleri bile eriyip gitti. çatıları yakıp süpürüldü. şimdi onların mekanlarını köpekler şenlendiriyor."
Sayfa 125Kitabı okudu
Asıl bencilce olan depresyondur. Bencilcedir, çünkü sahibini ve yaşadıklarını evrenin merkezine koyar. Açlar, hastalar, savaşlar, depremler, tufanlar bile önemini kaybediverir. Sevgilinin gidişini düşünürken, korkunç facialardan sağ çıkmış ve yaşamak zorunda kalmış insanları mesela, görmezden gelirsin. Onlar inatla ayakta kalmaya uğraşırken, sen yıkılmaktan medet umacak kadar körleşirsin. Ama şükretmeyi öğrenirsen sadece hayata karşı nankörlükten değil, bencillikten de kurtulursun. Sahip olduklarına minnet duymak, seni yıkıcı hırstan, şımarık tatminsizlikten dinmeyen açgözlülükten korur. Anlatabiliyor muyum?"
Sayfa 221Kitabı okudu
