Kitap derin, düşündürücü ve sorgulatıcı bir anlatıma sahip. Eserin geneli aforizmalar içeriyor. Kitapta Zerdüşt; bir insanın sürekli kendini aşması gerektiğini, alçakta olduğunu kabul ettikçe yükseleceğini, toplumsal değerlere, inançlara, ideallere, törelere bağlı kalmadan her türden boyun eğmeyi reddederek "üst insana" ulaşmayı amaç kılıyor. Zerdüşt'e göre üst insanı insan kendi başına yakalamalı ve bunun için ne Tanrı ne de başkasına ihtiyaç duymayacağını vurguluyor. Ayrıca yeni değerlerin var olması için eski değerlerden tamamen kurtulmak gerektiğini, yenilerin bile bir gün eskiyeceği bu yüzden de yenilenmenin hep şart olacağını belirtiyor. Bunun yanında ikinci ana vurgu "bengi dönüş" kavramıdır. Burada yeniden gelişin olduğunu kabul etmek gerekir, bir şekilde bizim de geri döndüğmüzü, herşeyin bizimle birlikte daha önce burada sonsuz kez olduğumuzu savunur.
İnsanlara duyduğu merhametten dolayı Tanrı'nın öldüğünü belirtir. Merhamet ve acıma duygusunun üst insana ulaşmaya ters düştüğünü savunur.
