Hem kurgusal hem de tarihî kişiler üstüne yorumlarıyla tanıdığımız 
Stefan Zweig’ı derin karakter incelemelerine yönelten, psikolojiye ve Freud öğretisine duyduğu ilgidir. İnsanlığın Yıldızının Parladığı Anlar, Joseph Fouché, Marie Antoinette, Rotterdamlı Erasmus gibi 
Amerigoda, Zweig’ın nesnellikten çok sezgiye dayanan yaşamöykülerinin en başarılı olanlarından biridir. Stefan Zweıg, bu eserinde, bugün Amerika olarak bilinen kıtanın bu adı almasını ardındaki inanılması güç rastlantılarla örülü “yanlışlıklar komedyası”nı anlatır.
Dönüp olanları düzeltme şansı tanımayan tarih, amerika’nın kâşifi olarak Kolomb’u değil, Vespucci’yi seçmiştir ve tarihin kararları, ne denli saçma ve adaletsiz de olsa, katidir. Vespucci’nin Adını insanlığın en muzaffer defterinden silmek mümkün değildir artık; belki de onun dünyamızın keşif tarihi içindeki başarısını en iyi tarif eden çelişki, Kolomb’un Amerika’yı keşfetmiş ama tanıyamamış, Vespucci’nin ise orayı keşfetmediği halde bunun yeni bir kıta olduğunu anlamış olmasıdır. Bu başarısı her daim adıyla beraber anılacaktır.
Genel Bakış.
*Spoiler içerir.*
Sanırım Stefan Zweig'in beni en hayal kırıklığına uğratan eseriydi diyebilirim. Bunun birçok nedeni var.
Örneğin Stefan Zweig bir tarihçi olmadığı için anlattığı 14 tarihsel minyatürü asla objektif şekilde ele almamış. Hep bir taraf tutmuş ve o tarafı sonuna kadar savunmuş. Karşı tarafı da sürekli aşağılar nitelikte paragraflar
