Onların lideri olan Hz. Peygamber, (s. a. s.) kendinden önce gönderilen bütün peygamberlerin önderi, insanlık tarihinde, geçmiş ve gelecek bütün devlet başkanları ve komutanlara örnek olması gereken bir insandı...
Ne mutlu O'nun ümmetindenim diyene!..
Sayfa 46Kitabı okudu
İnsanın kendine yakışan duygu ve düşünceler ile donanması, hemcinsine lâyık olan muameleyi göstermesi, açıkçası insanlık şuuru ile yaşıyor olması kendi hamuruna yüz çevirmemesi ile mümkündür. Kişi bu vesile sayesinde kendinden âleme açılabilir, bir zerrede kainatı temaşa edebilir.
Eski insanlar bunu biliyordu. Ona göre yaşadılar, yapıp-ettikleri ile âlemin ritmine katılmış oldular. Havayı ve suyu ihmal etmediler, komşuyu ve akrabayı da. Bir yerden bahis açılınca 'havası şöyledir, suyu böyledir' diye anlattılar. Üzümün, armudun, gül ve lalenin yüzlerce çeşidi vardı. Şimdi bütün bunlar teke indi. O da naylonlara sarılmış, renksiz, rayihasız. Bütün insanlar teke indi. Yüzleri yok, numaraları var. Sadece 'gül' diyoruz, sadece 'üzüm'. Tabiat tabii olmaktan çıkarılınca, insanlar da onu takip ediyor. Isınmak için elinizi uzattığınız ateş artık bir 'imaj'dır sadece. İçtiğiniz sudan klor kokusu gelir, havada mazot.
Şiirini kaybediyor hayat; yani mânasını, derinliğini, metafizik mahiyetini. Bir oyun ve eğlenceden ibaret kalıyor.
Sayfa 228Kitabı okudu
Namuslu bir insan olduğumun şuuru beynime vuruyor, karakter sahibi oluşum, gönlümü yüce bir duyguyla dolduruyordu: gemi leşlerini yüzdüğü bulanık insanlık denizinde bembeyaz bir Fenerdim ben.
ZAFER KAZANMADAN ÖLME
Sormamız lazım kendimize,kaç yıldır dünyada olursak olalım bu dünyada ben yaşadığım için kaç yaşam daha rahat nefes alıyor veya kaç yaşamın daha rahat nefes alması için yaşadığım yıllar boyunca bir şey yaptım/yapıyorum?Öbür türlü herkes yaşıyor yaşayacak.Bir böcek de yaşayacak,bir yaprak da yaşayacak,bir insan da yaşayacak.Ancak şuuru,aklı,kalbi olan bir insanın bu dünyada yaşarken bir böcekten,bir yapraktan farklı bir hayat sürmemesi,insanlara ve insanlığa katkısının böcekten ve yapraktan öte olmaması insanlığın ziyan edilmesidir...
...Ömür ne zaman bitecek bilmiyoruz.Çok kısa bir zamanımız da kalmış olabilir,görecek biraz daha uzun zamanımız da kalmış olabilir.Ancak her halukarda ömür bitmeden utançla ölmemek için insanlık adına bir zafer kazanmamız gerekiyor.Bir zafer kazanamasak hacca giden karınca misali gidemesem de o yolda ölürüm demek gerekiyor.Ne zaman başlayalım?Hemen,şimdi...
Işte İnsanlık da böyle vücut gibidir. İnsanlar, insanlık vücudunun hücrelerini oluştururlar. Bir kısmı ölürken, diger bir kısmı doğar. Öyle bir gün gelecek ki, bu insanlık vücudu da ölecek, yok olacaktır bu en azından mü'minlerce böyledir ki buna kıyamet denir
Sayfa 16 - Beyan yayınları
Bu gün kızım mutfak tezgahına tırmanırken düştü, çenesi yarıldı. Acı, ağlama, sızlama ardindan: 'baba canım çok yanıyor' diye haykırdı. Hemen apar topar acile kaldırdık. Dikiş atmak için önce uyuşturdular, iğne yaparken ve dikiş atılırken korkuyla: 'canım yansın istemiyorum' diyerek ağladı, e nasıl ağlamasın yavrucak, can bu;
İçtiğini, yediğini, giydiğini değiştirmekten aciz olanlar, hiçbir davanın, inancın gerçek savunucuları olamazlar. Bugün, boykot iradesini göstermekten acziyet gösterenler, insanlık vasfını yitirmişlerdir. Biliriz ki ancak insanlar dava şuuru taşır. İnsan olmayan, nefsine fayda sağlayan ne varsa onu taşır.