Dikkat, yoğun monolog içerir!
Hiç düştünüz mü? Öyle sıradan bir düşmekten bahsetmiyorum. Yere gerçekten çarptınız mı? Gerçekleriniz yerle bir oldu mu?
"Çok düştüm ve daha da dehşet verici olan şey, kendi gözümde düştüm."
İnsancıklar
Kitapta ilk olarak karakterin kendine olan övgüsünü okuyoruz. Bir süre sonra bu övgüler yerini acımasız eleştirilere ve kendini acımalara bırakıyor.
Bir insan kendini neden yerli yersiz över? Eksikliklerini bilir, başkası da bilmesin diye örtmek için bu yola mı girer? Yoksa gerçekten kendini kusursuz mu görür?
Kahramanımız yardımsever, erdemli ve adaletli birisidir. Özgürlük kavramını yaşamak için savaşır ama onun kafasında soyut bir kelimeden öteye gider mi meçhul. Bunun dışında her şeyi günü gününe yaşayan, kadınlar konusundaki düşünceleri garip birisidir.
"Her ne olursa olsun, ten düşkünlüğüm öylesine
gerçekti ki, on dakikalık bir macera için bile anamı
babamı inkâr ederdim, sonra da pişman olurdum elbet."
Camus'yü anlamak için kitaplarını, romanlarını sadece kurgu diye düşünerek okumamak gerekir. 
Yeraltından Notlar tadında, varoloşçuluk kavramını hissedeceğiniz, okuması pek kolay olmayan bir kitap. İyi okumalar.
Kitap Devuşkin ve Alekseyevna arasında mektuplaşmadan ibarettir. Fakirliğin en dibini görmüş insanlar hayatta kalma mücadelesi veriyor. Okurken içim parçalandı. Bir yandan yoksullukla mücadele ederken diğer yandan da toplum tarafından dışlanıyorlar. Hayatları zorluk içinde devam ederken mektuplaşma da sona eriyor.
Fyodor Dostoyevski toplumda en alt tabakada yaşayan insanların konularına değindiği kitaplarını okurken halimize şükrediyor ve okumanızı tavsiye ediyorum. İnsancıklar 
Fyodor Dostoyevski
