Neden İbrahim Tenekeci denilince aklıma ‘’Samimiyet’’ kelimesi geliyor? Samimiyetle İbrahim Tenekeci arasında bir bağlantı var da ondan bence. ‘’Uçuş Denemeleri’’ kitabındaki naifliği ve sıcak bir dost sohbetiyle sizi; hani hatırlar mısınız, çocukluğunuzda salıncakta sallanırken zirveye çıktığınızdaki o sevinç ve yüreğin pır pır hopladığı (Yürek pır pır hoplar mı ya? ‘’Hop hop hoplar’’ olmayacak mı doğrusu? Hayır, bence yürek pır pır hoplar.), zıp zıp zıpladığı ve uçtuğu hali vardır ya hah işte tam olarak sizi ona davet ediyor. Kitabın kapağı da bence bu yüzden çok isabetli olmuş.
Hayatımda pek süslü şeyler yapmadığımı düşünüyorum yani en azından bir kitabın içinde. Ama ilk defa, hayatımda ilk defa altını çizdiğim bazı yerlerin samimiyetinin yanına küçük bir kalp koyuverdim. Bunu yapmam gerektiğini hissettim. Bir anda oluverdi. Bunu neden söylediğimi de bilmiyorum. Belki bana da yazardan birazcık samimiyet geçmiştir? Olabilir mi, neden olmasın?
Hani bazı insanları yanınızda sanırsınız da o aslında kendi içinde seferdedir; işte İbrahim Tenekeci onlardan biri. (Hiç kimse duymasın, sizi tanıdığım için sadece size söylüyorum. Benim de yazdığım bazı kısa denemelerim vardı. Yazmayı bırakmıştım. Bu kitabı okuduktan sonra devam etmeye karar verdim.) Sefer demiştim. Haydi, o zaman biz de kendi içimizde bir sefere çıksak?
