Evrende yolculuk nasıl olurdu?
Böyle bir soruyu ilkçağlarda okyanus kıyısında yaşayan bir kişiye 'bu denizlerin sonuna yolculuk nasıl olurdu' diye sorsaydınız herhalde hayal gücünü bile kullanamazdı. Biz bugün evren hakkında o zamanın insanının dünya hakkında bildiğinden daha çok şey biliyoruz.
Şimdilik bilebildiğimiz kadarıyla
Sayfa 109 - AykırıKitabı okudu
Seni...
Aramızda milyarlarca yıl ışık hızı uzaklık da olsa; aramızda gezegenler, gökadalar, kara delikler de olsa; aramızda yaşayan ya da ölü milyarlarca yıldızın ışığı, ya da evrenin uçsuz ve dilsiz karanlığı, sonsuz sessizliği de olsa seviyorum.
Dedikodunun yayılma hızı ışık hızıyla yarışır.
“Millet gazete gibidir. Bir kişi bunu anlatır, birkaç günde on bin kişi olur, ondan sonra dilden dile bütün memleketi dolaşır. Burada ne kadar biliyorsak , Van’da da o kadar biliyorlar.“
"Yetkin hıza ulaştığında, cennete ulaşmış sayılırsın Jonathan. Ve bu, ne saatte bin mildir, ne milyon mil, ne de ışık hızı. Çünkü herhangi bir sayı sınırdır daima, oysa yetkinlik sınır tanımaz. Yetkin hız cennettir yavrum."
Şinasi Oral ve Süreyya Yüce’nin “Ermenilerce Talat Paşa’ya Atfedillen Telgrafların Gerçek Yüzü” (TTK, Ankara 1983) isimli kitabı döneme ait birçok telgraf ile Talat Paşa’ya yapılan suçlamalara ışık tutar. Telgraflar incelediğinde isyana katılan, yataklık edenlerin ayrılarak bölgeden uzaklaştırılmasının istendiği görülür. Savaş tüm hızı ile sürerken Doğu cephesinde Rus kuvvetlerinin ilerlemesini durdurmak böylesi bir tedbirle mümkün olabilirdi.
Işık hızı değil evrenin sınırı; düşünce. Düşünmediğin yok. Çok düşündüğün çok, az düşündüğün az. Bütün evren düşünebildiğin kadardır ancak. Kavrayabilirdiğin kadarı bilgindir, fazlası yok.
Evrenin bilinen kısmı bir uçtan diğerine on altı milyar ışık yılı genişliğinde ve genişlemeye devam ediyor. Fakat ışık hızı saniyede sadece üç yüz bin kilometre hızla yol alabiliyor, bir salyangoz hızında. Bu da ışığın asla evrenin bir ucundan diğerine ulaşamayacağı anlamına geliyor. Işık hızından daha hızlı hiçbir şey bulunmadığından, hiçbir bilginin ya da harekete geçirme kuvvetinin evrenin bir ucundan diğerine gitme imkânı bulunmuyor. Eğer evren bir insan olsaydı, sinirsel uyarıları vücudunun tamamına ulaşamayacaktı; beyni vücudunun varlığından, uzuvları ise beyninin varlığından haber alamayacaktı. Bu felç değil de nedir? Aklımda canlanan görüntü ise bundan daha korkunç: Evreni şişmeye başlamış bir ceset gibi görüyorum.
Sayfa 206 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
