Esenlikler, bu seferki kitabımız benim kendimi tanımladığım çizgiye gayet zıt birisi bu nedenledir ki yazar, farklı bir bakış açısıyla farklı bir portre sundu.
Mîna Urgan aslında 14 mayıs doğumlu olmasına rağmen yoldaşının bunu beğenmemesi üzerine 1 mayıs olarak kayıtlı nüfusa. Bizim bildiğimiz adıyla Robert Koleji(karma) onun okuduğu zamanlarda
Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben'dir.
Hep yinelediğim söz sana koyduğum ben'dir.
İyi olmak adına bilgiç olmak istemem.
Seni senlediğim söz, bir-bir oyduğum ben'dir
"Kim sever havalimanlarını, garları, hele ki terminalleri; kavuşturmuyorsa sevdikleriyle gideni yada döneni?.. İstemem şimdi; kimse yolcu etmesin, el sallamasın kimse arkamdan. Az sonra dönecekmişim gibi çıkmalıyım o kapıdan. Ayrılığın güzeli var mı? Severken ayrılmanın yarası hep kanamaz mı?.. Teselli yok biliyorum, çok severken ve hatta birlikteyken bitip gidenlerin acısına. Ayrılık değil çünkü kalbe düğüm atan. Ayrılığa bile bir ağrı kesici buluyor da insan, ayrılmadan kopmaya, uzun uykulara sebep bir şifa gerekiyor. Uyurken unutmaya yarayacak. Her gidiş bitirir mi bir şeyleri? Her giden götürür mü en güzel şeyleri? Yok mudur dönenlerin, bulut yükü özlemle döndükleri?"