“Eğer vatandaşın adalet anlayışı böylesine «tanıdık,» «ahbap,» «arkadaş» yanlı ise, toplumun sağlıklı bir gelişim göstermesini bekleyebilir miydik?”
''Yapmaya mahkum olduğumuz, büyük olasılıkla yapmamamız gerekenleri başka türlü ya da daha iyi yapabilir miydik diye düşünüp dururuz, ama bu bir yere vardırmaz.Felaket kaçınılmazdı, deriz sonra ve bir süre, kısa bir süre de olsa durgunlaşırız.Sonra yine yeniden başlarız ve sorarız ve kurcalar ve kurcalarız, yarı deli oluncaya kadar.Her an bir ya da birkaç suçlu ararız bir an her şey bizim için çekilir olsun diye ve doğal olarak hep, eğer dürüstsek, kendimizi buluruz.''
YKY
Hepimiz birer mahkûm değil miydik? Geçenlerde çok iyi bir oyun okumuştu, oyundaki adam hücresinin duvarına bir şeyler çiziyordu, hayat da böyleydi işte − boyuna duvara bir şeyler çiziyorduk. İnsanlarla ilişki kurmaktan bunaldığı zamanlar (herkesi anlamak güçtü), bahçesine koşuyor, in-sanların yanında duyamayacağı bir iç rahatlığı duyuyordu çiçeklerinin yanında.
... insan birlikte yaşadığı kişileri bile ne kadar tanıyor olabilirdi ki? Hepimiz tutsak değil miydik? Hücresinin duvarlarına çentikler atan bir adam hakkında çok iyi bir oyun okumuştu ve bunun yaşam için de geçerli olduğunu düşünüyordu;insanlar da duvarlara çentikler atıyordu.
Sayfa 236
" Babanın karşısına çıktığımda, iyi bir işim, evimi geçindirecek maaşım olmalı, döndüğümde askere gitmeden sözleriniz diye konuşmamış mıydık ?"
Sayfa 37 - EVERESTKitabı okudu
Ancak ölümlü olmamız iledir ki soyluluğa kulaç atarız. Cesaret, sabır, cömertlik, adalete adanmışlık, ruhun büyüklüğü... Bütün bunlar, bizi soylu ve iyi olan uğruna, bir an için sıradan varlığımızdan ayırıp çok ötelere taşır. Korkulardan sıyrılır, bedenin zevklerinden sıyrılır, ihtiyaçlar dünyasından ruhumuzu azat ederiz. Böylece erdemli bir hayata yükseliriz. İyi bir hayata. Yaşanası bir hayata. İnsan ölümsüz olsaydı, güzellik ve erdemin peşinden koşacak mıydı? Eğer ölümsüz olsaydık sevebilecek miydik? "Ölüm güzelliğin anasıdır" demiş şair. Hayatın bir sonu olduğunu, dünyadaki varlığımızın geçici ve kırılgan olduğunu bildiğimiz için güzellige sevdalanırız. Güzel bir şeyler ortaya koymak isteriz, güzelliğin çürümekten geri duracağına inanırız. Ama bir gül, günü geldiğinde solduğu için bize güzel görünmez mi? Onun gönül alıcı kızıllığı biraz da bu yüzden okşamaz mı ruhumuzu?
Sayfa 28Kitabı okudu
Her insan iyi olmalı evet peki iyiliklerin bize getirisi ne? Kendimiz için mi çevre için mi iyiyiz? Sahi bizi en çok üzen, yine kendimiz değil miydik?