“Çocukken çok iyi arkadaştık, unuttun mu?”
“Deli dolu çocukların hafızası olmaz.”
Sayfa 21Kitabı okudu
- Sen öyle çok rahatsızlandın ki...
- Bu kez içime yerleşen hastalığın bensiz gitmeyeceğini hissediyorum.
Bütün olayın özü bu. Tabii ki anlayabilene !
- Hepimiz öldürüldük. Öyle uzun zaman geçti ki unuttuk bunu.
Sayfa 128 - Kırmızıkedi - Kasım - 2015Kitabı okudu
Aşiretler ya da topluluklar halinde yaşanan Afgan ülkesinde, ister göçebe ister tapınak bekçisi olsun, ancak yanında bir silah olduğunda yaşadığını hisseder insan.
Korku İmparatorluğu
İnsanlar kendi gölgeleriyle bile bir arada durmakta güçlük çekiyorlar bugün. Korku, külyutmazlığın en etkili yöntemine dönüştü.
Bu diyalog çok şey anlatıyor.
- Günün birinde Kabil'de müzik sesi işitebileceğine inanıyor musun ?
-Kim bilir ?
Sayfa 67 - Kırmızıkedi - Kasım - 2015Kitabı okudu
Güneşi karartan kara kapkara çarşaf.
"Yüzün elimde kalan son güneş," diye ona itirafta bulundu Muhsin. "Onu benden esirgeme ... " "Geceye direnecek güneş yoktur," diye karşılık verdi Züneyra, peçesini anlamlı bir şekilde düzelterek.
Mezarlıkların genişlik bakımından boş arazilerle yarıştığı, asker konvoylarını cenaze alaylarının takip ettiği bir ülkede, insanlara fazla bağlanmamayı öğretmişti savaş ona; mizaçlarındaki küçük bir değişiklik bu insanları elinden alabilirdi.
"Beni dehşete düşüren ve aynı zamanda da bana acı veren şey, direnmeyi hiç denememiş olmam."
- sizi öldürmelerine izin vermeyeceğim
+ hepimiz öldürüldük. öyle uzun zaman geçti ki, bunu unuttuk.
Kabil' de sevinçler en büyük günahlar arasında sayıldığından, bir başkasından herhangi bir teselli beklemek yararsız. Hem zaten, kabalık ve akıl almazlıklardan oluşan, az görülür şiddette bir dizi savaşın kanını emdiği kaotik bir dünyada, koruyucu evliyaları tarafından yüzüstü bırakılmış, cellatlara ve kargalara terk edilmiş ve en ateşli duaların bile sağduyuyu geri getiremeyecek gibi göründüğü bir dünyada hangi teselliden söz edilebilir ki ?