Savaş nedeniyle masum canlar ölüyor. Erkekler, kadınlar, çocuklar, hayvanlar... Vicdani olarak insan olan birinin rahat edemeyeceği bir durum ve daha da kötüsü insanın elinden bir şey gelmemesi. Ama kötü olan birkaç şey daha var ve bu bizim ülkemizi daha da yakından ilgilendiriyor. (Savaşın bizi ilgilendirmediği gibi anlamın çıkarılmasını istemiyorum.) Geniş bir çerçeveden ele alarak anlatacağım durumu çünkü yeterince içinden yaşıyoruz olayları. Bizim ülkemizde de insanlarımız, hayvanlarımız ölüyor ya da katlediliyor.
Ülkemizde binlerce kadın cinayetleri işlendi, çocuklara tecavüz edildi hatta hayvanlara bile tecavüz edildi. Bir gerçek var ki bu olanlara çok ses çıkarılmadı ve unutuldu gitti. Bir kereden bir şey olmaz diyerek bile unutturuldu bu olaylar. Evet ben de gece yatağa girerken başımı yastığa rahatça koyamıyorum ve uyuyamıyorum ama sadece savaş nedeni ile değil. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde erkekler ölüyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde kadınlar ölüyor ya da katlediliyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde çocuklar tacize uğruyor ya da katlediliyor. Uyuyamıyorum çünkü ülkemde hayvanlar işkencelere maruz kalıyor hatta onlara bile tecavüz ediyorlar. Ve uyuyamıyorum çünkü bunlara yapan kişiler içimizde ellerini kollarını sallayarak geziyorlar sanki hiçbir şey olmamış gibi. Acının ırkı,dini,dili,rengi yok ve hiçbir zaman olmadı ve olmayacak. Ben buna inandım ve buna inanmaya da devam edeceğim. Ben bedenen değil, ruhen insan olanlarla yaşamak istiyorum. Bir gün herkesin gerçekten insan olması dileğiyle.