''Söylenir ve yarım kalır
bütün aşklar yeryüzünde
bir kaktüs bol sudan nasıl
nasıl çürürse öyle”
Turgut Uyar
Aradan geçen zaman da hep aynı soru kurcaladı kafamı: Acaba o zamanlar delirmiş miydim?... Bütün o zamanı bir tımarhanede falan mı geçirmiştim?... Belki de hala ordayım!.. Belki de gerçekten kötü bir düş, bu!..
Yazıların bulunduğu defteri kapattım. Okuduklarım, aklımdakileri tekrar depreştirmişti. Şimdi yalnızdım, tıpkı çöldeki bir kaktüs gibi. O çölde, ben bu iç karartıcı kentte...
Geleceğimle ilgili şeyler düşünüp planlar yapmak yerine, geçmişte beni içine alan döngü ve sonra bir kenara atan kasırganın etkisi altında yaşıyordum hâlâ. Arada bir sanki o afetlerden kendimi kurtaramamış gibi hissediyorum tekrar bir yerlere fırlatılmayı bekliyorum...
Kısa bir dönemde bu yaşadıklarımın bir özetini çıkarabilsem, belki kendimi toparlayabilir ve içinde bulunduğum bu ruh halinden kurtulabilirim.
Sayfa 117 - Akvaryum Yayınevi
Çok iyi hatırlarım, çocukluğumda kurumuş bir kaktüs vardı, sulardım onu her gün. İyi bakardım yeşermesi için, ama her sabah buğday sarısı gördüğümde içim acırdı. Tek umut ettiğim şey onun yeşermesiydi. Birgün onun yavaş yavaş yeşerdiğini gördüm, yemyeşildi. Kırmızı bir çiçeği vardı. Çiçeğini elime aldığımda dikeni battı. Elimi kanatmıştı, çok ağlamıştım; çünkü o çiçek her uyandığımda çocukluk duygularımın arkadaşıydı. O günden sonra kaktüse bir daha bakmadım, korkmuştum. Yıllar sonra biraz da olsa anlamıştım, umut bir düşün başlangıcı bir düşün bitişiydi. Hayatın kuralıydı bu, sevmek bazen insanın canını yakıyordu.
Sayfa 15
Rima'nın artık bu dünyada sahip olduğu tek eşya üzerindeki pembecik entarisiyle pabuçlarıydı.
hani benim övüncun nerede;
akvaryumum, kanaryam
üstüne titrediğim kaktus çiçeği?
aldilar kitaplarimi sorgusuz....
Sayfa 123Kitabı okudu
Söylenir ve yarım kalır
bütün aşklar yeryüzünde,
bir kaktüs
bol sudan
nasıl çürürse,
öyle..
Ne zaman seni düşünsem / ne zaman,
Ne zaman sen gelsen aklıma,
İçimden havalanıyor kanadı kırık bir martı,
Gelip konuyor uzaklarıma.
Soluyor yaprakları saksıdaki çiçeğin.
Ve ardından
Susuyor keman,
Bir ağacın yaprakları
Çok iyi hatırlarım, çocukluğumda kurumuş bir kaktüs vardı, sulardım onu her gün. İyi bakardım yeşermesi için, ama her sabah buğday sarısı gördüğümde içim acırdı. Tek umut ettiğim şey onun yeşermesiydi. Birgün onun yavaş yavaş yeşerdiğini gördüm, yemyeşildi. Kırmızı bir çiçeği vardı. Çiçeğini elime aldığımda dikeni battı. Elimi kanatmıştı, çok ağlamıştım; çünkü o çiçek her uyandığımda çocukluk duygularımın arkadaşıydı. O günden sonra kaktüse bir daha bakmadım, korkmuştum. Yıllar sonra biraz da olsa anlamıştım, umut bir düşün başlangıcı bir düşün bitişiydi. Hayatın kuralıydı bu, sevmek bazen insanın canını yakıyordu.
|Deli Çocuğun Güncesi, Özgür Bacaksız (Sayfa 15)
gece- gündüz esridin bir kaktüs yaprağında,
gelmem yasaktı sana; ben uzaktan uzaktan..
kaktusten çicege
Bir zamanlar birisi vardı Allah'tan bir çicek ve bir kelebek diledi.Fakat Allah bunların yerine ona bir kaktüs ve çiçek verdi...
Adam üzüldü...
Bir zaman sonra kaktüs çicek açtıtırtıl kelebek oldu...
İstediklerimiz her zaman ihtiyaclarimiz degildir.Bugunun dikeni yarinin cicegidir;bugunun bocegi yarinin kelebegidir...
Allah secimi O'na birakanlara en iyisini verir...