Engin duvarlar vardı ömrümü saran,
Gönlüm kuş olup uçtu, buldu seni,
Güneşi tepede değil gözünde gördüm,
Gözlerin bende kalbim sende kaldı.
AYKUT'UN İKİNCİ GÜNÜ
Nasıl diyebilirim,
Nasıl anlatabilirim?
Bir öyle çıktın usulca mehtaptan,
Ben bir devran döngüsüyle,
Savrulup dururken,
Nasıl diyebilirdim ipince sözlerle aşkımı sana?
Konuşmadım, konuşamadım etmedim,
Acı...
Kuşlar uçtu , gökyüzü boş kaldı
Karanfiller soldu, bahçeler boş kaldı
Çocuklar gitti, sınıflar boş kaldı
Ve sevgilim gitti, kalbim boş kaldı…
Kalanlar için hayat aşkla devam edecek.Göçüp gidenlerin yanına varana dek.
Geçtiğimiz kırk gün,sorana sormayana seni anlattım.Dilimde gül bitti adını andıkça ; kelimeler ağzımdan kuş olup uçtu ,sustuğumda kanat çırptılar ağzımın içinde,tutamadım; ilk aralıktan uçtular,seni anlattılar.Bunun karşılığında,geçtiğimiz kırk gün, her gün bana aynı yalanı söylediler.Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar,her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner,biri bekler.O tek mum ebediyen yanar, acını o tek mum tutar.Ben buna inandım.Hayalimde otuz dokuz mum söndürdüm her gece üfleyerek, içimdeki cılız nefeslerle.Göğsümdeki sızı hafifler,kalbim tekrar
toplanır,ciğerime derin bir nefes girer diye kırk gün bekledim.Geçtiğimiz kırk gün, bugünü bekledim. Sabah uyandim, kendimi yokladım.Öğlen tekrar baktım.Kırkıncı ikindiyi beklerken kirkikindi yağmurları boşaldı gözlerimden.Gecesini bekledim ve de gece yarısını.Hiçbir şey olmadı.Yalanınız batsın dedim.İçimde tek bir mum kalacaktı hani; peki ne, bu yürekteki bin dönümlük orman yangını ?
Kuşlar uçtu, gökyüzü boş kaldı
Karanfiller soldu, bahçeler boş kaldı
Çocuklar gitti, sınıflar boş kaldı
Ve sevgilim gitti, kalbim boş kaldı...
Hızla atan kalbim yerin- den çıkacak gibi olmuştu. Omuzumun üzerinden ona doğru baktım. Banyonun kapısında duruyordu. Her zamanki gibi sek- si ve ilgisiz bakışlarıyla bana bakıyordu. Çıplak vücudu her za- man nefesimin kesilmesine, aklımdaki bütün düşüncelerin uçup gitmesine, üzerine atlamak istememe neden olurdu. Bakışlarım vücudunda dolaşırken
Sayfa 15
Seni görecek göz ver bana…
Pârelendi kafes
Can kuşu yola düştü.
Kanadım kırıktır.
Sana varacak yolu göster bana.
Derya oldu nefes.
Can Canan'a uçtu.
Kalbim buruktur.
Seni bulacak beni göster bana.
Kesildi ses.
Dil sustu, söz boşa çıktı.
Gönlüm yıkıktır.
Seni görecek göz ver bana.
Sayfa 8
Rabbim duydun, duydugunu bildir
Pârelendi kafes
Can kuşu yola düştü.
Kanadım kırıktır.
Sana varacak yolu göster bana.
Derya oldu nefes.
Can Canan'a uçtu.
Kalbim buruktur.
Seni bulacak beni göster bana.
Kesildi ses.
Dil sustu, söz boşa çıktı.
Gönlüm yıkıktır.
Seni görecek göz ver bana.
Kuşlar uçtu, gökyüzü boş kaldı
Karanfiller soldu, bahçeler boş kaldı
Çocuklar gitti, sınıflar boş kaldı
Ve sevgilim gitti, kalbim boş kaldı...
Sayfa 140 - Alfa
Pârelendi kafes
"Can kuşu yola düştü.
Kırıktır kanadım.
Sana varacak yolu aç bana.
Derya oldu nefes.
Can Canan’a uçtu.
Buruktur kalbim.
Seni bulacak beni sun bana.
Kesildi ses.
Dil sustu, söz boşa çıktı.
Yıkıktır gönlüm.
Seni görecek gözü ver bana."
Rüknettin’in kalbi için kehanetler
ı
rüknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
bir mevsimin kıyısından tutarsan rüknettin
kurak ovalara yağmurlar yağar
ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi
kalbin şiir olup vadilerini sular.
senin de vadilerin vardır rüknettin!
kehanetler kurarsın, yağmalarsın kendini
kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
niyedir, aynalarda azalır
Sayfa 102 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Ateş yakar, su boğardı, geç anladım
Metruk kalbim. Cesaretim uçurumlar boyuncaydı korkum dar’ül mekân
Soğuk üşütür, bıçak kanatırdı – o ki meramım
Göğsümdeki ayların yıldızların meseline kandım
Yoktu, hiçbir şey yoktu – metruk kalbim
Kuyuya atılan taş boşlukta uçtu durdu
Yaprak kımıldamadı, su titremedi, onca isyan
Bir yarasa telaşıyla derinliklere doldu
Saçlarımdaki akların bağırtısına uyandım
Bir Kalbimi dağladıkça, bombalandı dağlarım.
