Bir süre sustu, Münevver sessizce cevap vermesini bekledi ama konuşmadı. Bu adamla tanışalı iki saat olmuştu bu iki saat ona çocukluğundan başlayıp şuana kadar Bir nefes alış verişi gibi çabucak gelmişti .trenin yolu heyelan yüzünden kapanmasa belkide hiçbir zaman konuşmayacaklardı hiçbir zaman Münevver’in ilgisini çekmeyecekti . Bir süre sonra sessizliği bozdu Münevver dedi sana bir dinler tarihinden hikaye anlatıyım mı ?
Münevver rüzgarın dallarını oynattığı uzaktaki ağaca dalmıştı .Birden uykudan uyanır gibi oldu anlat diyebildi sadece
Bak Münevver dedi M.Ö Ademin yaratılışından bin sene sonra tarih tam kaça tekabül ediyor bilmiyorum o zamanlar Davud Zebur okumasını bilmiyordu.Allah üç farklı meleği insanların arasında yaşamaları için görevlendirdi .Bu meleklerden ilki tecrübeliydi daha önce insanların arasında bulunmuştu.İkincisi soğukkanlıydı üçüncüsüde bilgeydi
Münevver tam bir şey söyleyecekken ,biliyorum Münevver meleklere inanmıyorsun ,Ademede ,Zeburada,Davudun sesinede ...
Allah melekelere dünyaya adem olarak mı yoksa Havva olarak mı inmek istediğini sordu
Üçüde havvayı seçti belkide ademin elmayı ısırmasının payı vardır bu seçimde
Birden trenin sesini duydular Münevver orada sonsuza kadar dinlerdi ama kalkalım dedi hikaye sonraya kaldı
Yarıldı toprak, kalkalım artık gönül
Tamamdır bu bağda vuslat ihtimalimiz
Sohbetimiz konu etrafında dönüp dolaştığı hâlde nereye yerleştirmeye kalkarsak kalkalım yerinde durmuyor.
Sayfa 18 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
...
"Çok mu sevmiştin?"
"Bilmem. Ben sevmesini bilmiyorum herhalde. Kimi sevdiysem bana düşman oldu. Hadi kalkalım..."
Sayfa 216Kitabı okudu
"Ne çıkar daha önce gelse de bana ölüm
Yeniden doğacaksa o kutsal yüz ufkumda
Din çiçeği dansına kalkalım gel ey gülüm
Yurdum açlıktır benim yokluktur ve de sevda"
Ayağa kalkalım.
Ayağa kalkıp kendimize gelelim.
Sohbetimiz konu etrafında dönüp dolaştığı halde nereye yerleştirmeye kalkarsak kalkalım yerinde durmuyor.
Ansızın çalan sayısız zil, sabahın üzerine telaşlı bir gömlek giydiriyor. Dinlenmiş bir bedeni değil, bir geç kalma korkusunu uyandırıyoruz nicedir. Zamanı dünyevileştirdiğimiz için, ne kadar erken kalkarsak kalkalım, bir türlü yetişemiyoruz meleklerin dağıttığı rızka.
Sayfa 81
