Ben Buhara
İslam'ın kubbesi...
hâlâ uğuldar durur kulağımda
akınların rüzgârına karışan nal sesi
çekik gözlü cengâver atlarımı
batı'ya salalı asırlar oldu
yılkıya mı kaldı yoksa yıkıldı mı o atlar dönmedi
onlar dönmedi oğullarım dönmediler bir daha...
ne oldu kubbelerime konup kalkan hadis kuşlarına
nerede çarşılarımı dolduran beyaz sarıklı tüccarlar
dünya yüklü ahiret yüklü kervanlar
nerede şimdi ilim madenimden hikmetler derleyen tilmizler
bilinmezler bilinmezler
ruhum kar altında toprak gibi çıkmayı bekler bahara
ben ki kadim Buhara
Havada kar sesi var
Eli kulağında
Bir kadeh çalınacak kaldırıma
Bir kahkaha
Yani gün boyunca yarın
Billur bin yüreğin kırıkları..
¶¶
İnce dudaklarının arasından çıkan sözler yine yerinde, hareketleri meyus ve her zamanki gibi vakar, sesi ise ince teller üzerinden gelirken mutedil ve şikesteydi.
¶¶
Sesi, umutların artık kâr etmediği, bunun için de her şeyden umudunu kesmiş insanlarınki gibi donuk, pütürlüydü.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Sesi, umutların artık kâr etmediği, bunun için de her şeyden umudunu kesmiş insanlarınki gibi donuk, pütürlüydü.
Bütün bir yıl kar yağdı, kar tanelerinin sesi kırdığı doğruymuş, konuşmuyorduk.
Sayfa 158
