Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Agatha Christie romanlarının su gibi akıp gitmesine bayılıyorum. Gizem ne kadar derin olursa olsun yormamayı başarıyor her defasında. "Doğu Ekspresinde Cinayet"i incelediğimde de söylediğim gibi, Christie gizeme kafa yormamızı ve bunu yorulmadan yapabilmemizi istiyor. Diyalogların yoğun ve akıcı olması da bunu destekler nitelikte.
On
Fazla rahat bir yaşamdan sıkılıp macera arayan, alışkın olmadığı bu hızlı dünyaya girince afallayan ve duygu karmaşası içinde kendini çözümlemeye çalışan bir kadın. Bu dünyaya adım attıkça kendi farklılıklarını daha çok hissediyor, özellikle korkusunu bastırmayı bir türlü beceremiyordu. Korkuyu sürdürmek ve korkuyla yüzleşmek arasında sürekli gidip geliyordu.
Zweig'ın betimlemeleri diğer kitaplarında olduğu kadar kaliteli. İnsanın duygu ve düşüncelerini yine başarılı aktarmış, şaşırtmadı.
Ancak benim fikrime göre; Zweig insanların yaşadıklarını çok iyi çözümlese de bu duruma gelme sebeplerini düzgün açıklayamıyor. Yani bir korkudan bahsetmek istiyor, korkuyu mükemmel aktarıyor ama zemin hazırlama konusunda aceleci ve yüzeysel davranıyor. Zaman zaman "Bu karakter bu analize uymuyor." diyorum kendimce.
SPOILER UYARISI
Kitabı yine de beğendiğimi söylemeliyim. Şantajcının kiralık oyuncu olduğunu öğrenince kadına üzüldüm diyebilirim. Ancak kocasının da böylesine rahat davranmasını anlayamıyorum. Farklı kültür ve mizaca sahip toplumların hayatları hakkında empati kurmak pek mümkün olmuyor. Hatta adamın aldatıldığını bile bile böyle bir oyun yapması bana gülünç geliyor. Ayrıca kadın, gerçekleri öğrendiğinde kocasını bırakıp yeni ve özgür bir yaşama veya doğrudan ölüme gider diye düşünmüştüm. Ailennin tekrar biraraya gelip mutlu olması da garipsediğim başka bir nokta.
2007 yılında yazdığı önsözde Cesur Yeni Dünya'yı "Tıpkı gözü bozuk bir yazardan bekleyeceğiniz gibi görsel duyular ağır basar; renkler yoğundur, ışık ve karanlıksa son derece canlı bir şekilde tasfir edilir" (sf.14) diye anlatmış Margaret Atwood. Kitabın anlatımı bakımından daha yerinde bir yorum yapılabileceğini sanmıyorum. Her mekanın,
İlk kitabını karakter ön planda olduğu için ve çok yavaş ilerlediği için sevmemiştim. Polisiye hissi vermemişti. Ama ikinci kitabında sevgimi kazandı. Bu kitabına gelecek olursak güzeldi diyebilirim. Çok farklı yaşamları tanıştırarak giriş yaptı ve karakter karmaşası yaşadım, akılda tutmak da çok zor oldu. İlk 100 sayfa ezber hafızamı zorlamam gerekti. İsimleri ezberleyince de kitabın keyfine vardım diyebilirim. Kurgusu ve akıcılığı yerli yerinde olsa da Arne ve Asta karakterlerinin hayatları hem yarım kaldı hemde hikayede olmasa da olur muydu diye düşündürttü. 1923 yılı hikayesi ne alaka diye düşünürken diğer karakterlerin hayatlarıyla hepsini kitabın sonunda çok güzel bağladı. Bunuda sevdim.
Çeviri hatalarına gelirsek Erica Erica ile konuştu, Erica birden Charlotte oldu. Eee çevirmende haklı o kadar isim arasında onun da kafası karışmıştır diyorum ve sonuç olarak seriye devam...
Peyami Safa’nın bu romanını okurken duygu karmaşası yaşıyorsunuz resmen bazı kısımlar var karakterin acısını içinizde yaşıyorsunuz bazı kısımlar var karakteriniz mutlu olduğu için siz de mutlu oluyorsunuz. Yani Peyami Safa öyle bir yazmış karakter hayatınızın içinden biri; bir arkadaşasınız anneniz veya babanız hatta siz bile olabilirsiniz. Okurken karakter yerine kendinizi koyarsanız hiç yadırgamıyıcağınızı iddia ediyorum. Son olarak okurken aklıma Albert Camus’un Yabancı kitabı geldi birbirine benzerliklerinin çok olduğunu düşünüyorum. Adının bu kadar çok duyulmasının bir sebebi var bu yüzden tavsiyemdir.
En harika klasik klasiklerin babası konumunda benim için sadece baş karakterinin ismine bile ilk sayfada etkilendiğim kitap Raskolnikov ismi kadar harika bi karakter ismi daha okumadımRaskolnikovun duygu karmaşası ve çaresizliği çok etkileyiciydi
