Cahillik suç değildir, cahilliği sürdürmek suçtur.
Sayfa 147Kitabı yarım bıraktı
🤎
"Dertlerimiz aslında şu kağıt parçası kadar hafif. Onları büyüten bizleriz. Saçlarınız her şeyden daha önemli olsun artık. Sevginin ne olduğunu unuttuğumuz bu dönemde nefretler, kavgalar umarım son bulur. Çünkü bazen o kızdığımız insanlar, kızamayacak kadar yakınımızda olmayabilir...🎶'
Hayatta en çok insana dokunan şeylerden birisi de düşmanının değil dost sandıklarının ihanet etmesidir.
Sayfa 145Kitabı yarım bıraktı
"Çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde"
ustam!
aklım firarda.
gözbebeklerimde müebbet hüzün,
dilimde ay kesiği bir yara,
düşüm kırık dökük,
umudumun boynu bükük,
bir öksüzün omuzlarında sukut.
yüreğim sana emanet sıkı tut.
Peki ya yeryüzünde bitmek bilmeyen bu kavgalar, savaşlar neden? Biz neden sürekli birbirimizi üzüyor, eziyor ve tüketiyoruz? Neden birileri sürekli diğerleri üzerinde egemen olma, üstünlük savaşı kurma eğiliminde?
___
Tut yüreğimden
Beni herkes sevdaya asi sanır,
Oysa aşk, beni nerde görse tanır,
Hasret tanır,
Zulüm tanır,
Ölüm tanır,
Yüzüm yüzümden utanır.
Ustam,
Ne zaman o senin bildiğin zaman,
Ne sevda gördüğün masallardaki.
Eskiden, eskiden
Halı tezgahında dokunurdu aşklar,
Nakış nakış, körpe kız ellerinde.
Mendillere yazılırdı isimler,
Yüreklere kazılırdı gizlice.
Sevdalılar asil ve de yürekli
Sevdalar, kavgalar iki kişilik.
Oysa şimdi;
Çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.
Meşru sevdalardan,
Gayrî meşru acılar doğuyor kundaklara,
Günahkar gecelerden.
Tuncel Kurtiz
Bu topraklarda ne kavgalar biter
Ne de öldürülmekten insanlar biter
EpubKitabı okudu
Görünüşte hepimiz aynı türden canlılarız değil mi? Hepimiz etten ve kemikten oluşuyoruz, hepimiz aynı şekilde dünyaya geldik, aynı şekilde besleniyor, aynı havayı soluyoruz. Peki ya yeryüzünde bitmek bilmeyen bu kavgalar, savaşlar neden? Biz neden sürekli birbirimizi üzüyor, eziyor ve tüketiyoruz? Neden birileri sürekli diğerleri üzerinde egemen olma, üstünlük savaşı kurma eğiliminde?
"Aile" - 6, 7 cümle alıntıdır.
"Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim!" cümleleri ile dolaşıyoruz etrafta. Neden peki? Çünkü bu çağ sadece insani duygularımızın, sözlerimizin değil toplumun temel taşı olan 'aile' mefhumunun da içini boşalttı. En ufak konuda eskileri özlüyoruz hep. Bir yazı okumuştum aynen şöyle yazıyordu: "Eskiden çöp