Kayıplar kayıplar....
Bir sonraki kelimelerimi özenle seçtim.
"Diğer çocukları dediniz...Öyleyse.. Sizin ikinizin de bir çocuğu vardı değil mi?"
Helmut'un yüzü düştü
"Bir oğlumuz vardı.
"Oturma odasında fotoğrafı olan çocuk mu?"
"Evet."
"Peki, o şimdi nerede? Yani oğlunuz?"
Helmut hâlâ çatalında yenmeyi bekleyen spagettiyi bıraktı.
"Kardeşinizin olduğu yerde.
Sayfa 97 - YanpasajKitabı okudu
Kayıplar olacak ki kazanalım bir şeyler. Fatma Hanımı düşünün! Ölmeseydi, Hamit, koca Makber'i nasıl yazardı?
Kayıplar.
Ne de çok çabalarlar,
kendilerine ait olmayan şeyler için;
kendilerine ait olmamak için.
Başkalarının olup, kendilerini unuturlar:
sırf sahte bir şefkati hak edebilmek için.
Başkalarının rüyalarında kötüyü oynarlar,
kendi kabuslarını unutabilmek için.
Başkalarının gözlerinden bakarlar,
kendi gördüklerini silebilmek için.
Başkalarının silahlarını donanırlar,
kendi acılarını parçalayabilmek için.
Başkalarının dudaklarından konuşurlar,
kendi yaralarını gizleyebilmek için
Başkaları, başkaları, başkaları.
Kaybolanlar, en sonunda olurlar kendi kendilerinin sancıları.
-ʚїɞ
"Yan yana geldiğiniz andan itibaren bütün ekmekler taze, bütün gelinler güzel, bütün kayıplar geri dönmüş. Yan yanasınız ve şehir bir atlıkarınca kadar göz alıcı.
Yan yanasınız ve bütün çöller Leyla..."
Bu kadar kısa sürecek bir yaşamı olacaksa, Yaratıcı bu kediyi niye yaratmıştı ki? Kısacık bir yaşam, ona saçma ve boş geliyordu. Neptün daha uzun yaşamalıydı. Çok daha uzun... Hayatın kısacık bir uğrak yeri olması Süreyya'nın canını çok sıkmaya başlamıştı. Hayat, ona bir kayıplar diyarı gibi geliyordu. Çünkü birçok varlık dünyaya geliyor; ama her gelen gidiyordu.
Sayfa 33Kitabı okudu
Bana, acı duymak ihtiyacıyla yarasını isteyerek deşiyormuş gibi geldi... İnsan yüreği büyük kayıplar karşısında çoğu zaman bu ihtiyacı duyar!
Sayfa 336Kitabı okudu
