Vildan
@kelimeler_albayim
️•Okuma yazmayı bilmeyenler ülkesini yazılarla doldurduk.
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
476 okur puanı
Mart 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Babalar ölmezdi, babalar ölümsüzdü, babalar kaya gibiydi, evin direğiydi… özellikle de onun babası!
Sayfa 45Kitabı okuyor
Kendinden kaçmak istiyordu. Bir şey düşünmek, bir şeye karar vermek, konuşmak zorunda kalmak istemiyordu. Ağzından çıkacak sözcüklerin, içindeki acıyı haykırmasından korkuyordu.
Sayfa 105Kitabı okudu
İnsan ölmekten değil, ölümden korkarmış. Daha doğrusu unutulmaktan. Yok olup gitmek kötü şey.
Sayfa 89Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hayatın hep güzel yönleri kalmalıydı kişinin belleğinde. Çirkinlikler, acılar, bayağılıklar atılıp unutulmalı. Yaşanmamış gibi olmalıydı! Ama unutulması gereken şeyler de o kadar çoktu ki!
Sayfa 23Kitabı okudu
Hep birtakım gerçeküstü gölgelerin ardından koştum. Elimi uzattım, gölgeleri tutamadım. Hepsi kayıp gittiler. Hayaller beni aldattı. Yolum çıkmazlarda dolaştı, ne yaptığımı bilmeden bir şeyler aradım, bir şeyler yaptım. Sonuç: 300 lira aylıklı küçük bir memur.
Sayfa 17Kitabı okudu
Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte. İnsan her gün gördüğü denizin, evinin önündeki kayanın üstüne konan martının güzel olduğunu düşünmez.
Sayfa 16Kitabı okudu
Uçurumlar, uzaklıklar, denizler, aksrsular ayırıyor bizi birbirimizden.
Ama gene de birbirimize
benziyoruz düşlerimizle, düşüşlerimizle.
Sayfa 227Kitabı okudu
Bir gece daha
Söylenmek istenen söylenemeyen
gırtlakta takılıp
kalan
boğuk
bir hece daha.
Onlara öğretirken ben de öğreniyorum. Hem öğretmen, hem öğrenci olduğunu unutma, diyorum kendi kendime. Ve hep öyle kal.
Sayfa 140Kitabı okudu
İnsan çok acı çekse bile demek bir an geliyor, her şeyi unutabiliyor.
Sayfa 155Kitabı okudu
İçini çekti. Elini yüreğinin üstüne bastırdı. Orada kanayan bir yara vardı. Bu yarayı doktor göremezdi. Onun acısını kendisinden başka kimse bilemezdi. Onu öldüren, daha doğrusu yavaş yavaş ölüme götüren bir yaraydı bu.
Sayfa 119Kitabı okudu
Yaşamak, yaralamak ve yaralanmaktır.
Sayfa 176Kitabı okudu
Yalnız memleketimin değil, dünyanın toprağından kökleri kopmuş bir insanım. Bunun için beni bazı tehlikeli bir keder bastırıyor. O vakit ben her şeyi yapabilirim, kendimi öldürebilirim.
Sayfa 124Kitabı okudu
Bütün bilincim silinsin, geçmişimden hiçbir iz kalmasın istiyorum. Aklımın kurgularından kurtulayım, aklımın dışında var olan bir dünyada özgürce gezineyim istiyorum, ama kendimi koyveremeyeceğimi biliyorum artık.
Sayfa 236Kitabı okudu
Baktıkları yeri görmeden, bahçenin, incir ağacının ve cırcırların sindiği otları görmeden kendi düşüncelerine bakıyorlar sanki: Ne görüyorsunuz düşüncenin içinde? Acı, keder, umut, merak, bekleyiş, aynı şeyler kalır sonunda ve araya bir şey koymazsan, nereden duymuştum, kendi kendini öğüten değirmen taşı gini aklınız yer bitirir kendini.
Sayfa 145Kitabı okudu