İntihar
bu dünyada
acı çekmeyi bir türlü beceremedim.
belki yaşarken yüzüme gülmeyen hayat,
ölünce güler dedim.
ben de intihar** edip
yeryüzüne si*tir çeken şairlerden olmak istedim,
fakat dö*üm yemedi,
intihar dersinden sınıfta kaldım.
Bundan sonraki halim ancak yarım bir varlık olacak; ben artık o ben olmayacağım. Gün geçtikçe kendimden ayrılıyor, uzaklaşıyorum.
Neden iki ayrı kişi olduğumuzu anlamıyorum. Kendim kalarak sana dönüşmeyi isterdim. Kendimden vazgeçerek değil.
Jean-Paul Sartre
İlk şiirim :)
Anlatamıyorum..
Ne kadar yazsam olmuyor.
Bu düzeni bozuk aşka iki satır yazayım diyorum;
Beceremiyorum.
Zulamda üç kırık cigara ,yaksam yanıyorum yakmasam ölüyorum.
Yutkunamıyorum, boğazım düğüm düğüm..
Sevmek neydi ha söyle?
Senin gibi çekip gitmek mi, yoksa benim gibi arsızca sevmek mi ?
Kokuşmuş küflü ranzamın paslı demirinden soğuk
Perişan bir haldeydim. Fakat içimde kendimden bile sakladığım bir ümit vardı.
"Sen hiç aşık olmadın mı? diye sordum merakla.
Hafifçe gülümsedi. "Ya bir kere çok seversin ya da hiç sevmezsin Juliet. Ayrıca 'daha önce' kendimden daha çok seveceğim kimseyi tanımamıştım."
Kaşlarımı çattım. "Daha önce?"
Bana baktı. Gece gözlerinin mavisini saklarken, "Senden önce," diye cevap verdi sessizce.
Sayfa 147
Ah, biri alıp götürse ya beni buralardan, kendimden, kafamın içinden.
