süheylâ değildi adın
hangi bulutlara niçin sarındın
gözlerindeki mavi kimin gökyüzü
süheylâ değildi başkaydı adın
gülüşlerin donuk neş'e öksüzü
o erken sonbahar görüntüsü
inceden inceye boyanmaz mıydın
kirpiklerinin lacivert örtüsü
süheylâ değildi başkaydı adın
ellerin buz gibi ağzının büzgüsü
kaç yalnızlığın gizli üzüntüsü
ne yapsan ne etsen anlaşılmadın
belki sebep kendini aşmak dürtüsü
süheylâ değildi başkaydı adın
nabızlarında pişmanlığın gürültüsü
gülümsemen soğumuş çiçek ölüsü
Sayfa 29Kitabı okudu
Günde on kez yeniden barışmalısın kendinle; çünkü kendini aşmak acı verir ve iyi uyuyamaz kendiyle barışık olmayan. On gerçek bulmalısın günde, yoksa gece de arasın gerçeği ve aç kalır ruhun. Günde on kez gülmelisin ve neşeli olmalısın; yoksa gece rahatsız eder seni dert babası miden.
‘Peki kendini niye asmak istedin?’
“Düşünceden...”
Sanırım kırk yaşında olmalıydı kendini astığında; insan, bir intihara, intihar biçimine özenir mi bilemem, sanırım ben özenmem, ancak șu var ki özenecek olsaydım bu biçim şüphesiz ki kendimi "bir sokak lambasına asmak" olurdu.
Metanoya, kendinin ötesine geçmek, kendini aşmak, kendi olmaktan çıkmak gibi bir anlam içeriyordu.
Bütün sorun "kendi" kavramındaydı zaten. Ne demekti kendi, kendisi, ben?
İnsan kendi adını on kez üst üste söylediğinde bile yabancılaşıyordu da, doğumundan ölümüne kadar taşıdığı "ben" bilincine, ya da "kendi" damgasına niye yabancılaşmıyordu?
Sayfa 33 - DK yayınlarıKitabı okudu
"Vasat yetenekler için yüksek makamlar tehlikelidir, kişi kendini aşmak zorunda kalırsa, kişiliği bozulur."
Sayfa 63 - T. İş BankasıKitabı okudu
Bu yaratıcı benlik bilinci, çogumuzun nadiren yakalayabildiği bir evredir ve ister dini ister laik olsun azizler ve diğer müthiş yaratıcı kimseler, hayatlarının büyük bölümünü bu evrede geçirirler. Oysa bu, daha alt evrelerde yaptıklarımıza ve deneyimlerimize anlam veren evredir. Pek çok insan bu bilince özel bir anda, örnegin mizik dinlerken ya da onlar hayatlarının alışılagelmiş rutininden geçici bir
süreligine de olsa çıkaran yeni bir aşk yahut dostluk deneyiminde ulaşır, Kişi sanki bir anlığına yüksek bir dağın
zirvesine gikip o genis ve sınırsız perspektiften kendi hayatına bakmaktadır. Zirvedeki görüntüye bakarak yönünü çizer ve haftalar boyunca daha alçak tepeleri aşmak icin
gösterecegi çabanın sıkıcı "illham'" ınsa yokluğuyla kuşku uyandırdığı bir dönem boyunca sabırla ilerlemesini sağlayacak zihinsel bir harita çıkarır
Sayfa 135Kitabı okudu
ne yapsan ne etsen anlaşılmadın
belki sebep kendini aşmak dürtüsü
süheylâ değildi başkaydı adın
nabızlarında pişmanlığın gürültüsü
gülümsemen soğumuş çiçek ölüsü
