Hiç korkmamış olsaydım keşke. Hiçbir korkuyu tatmamış olsaydı bilincim ve bedenim. Korunmaya ve savunmaya gerek duymasaydım. Korkuyu bilmeyen canımın istediği gibi davranıp, korkuyu bilmeyen canımın istediği gibi konuşsaydım. Gerçekten nefes alabilseydim her an. Gerçekten yaşayabilseydim. Ben olsaydım sadece, en doğal halimle. Gerçekte yaşayabilseydim keşke. Öyle uyansaydım her sabah; öyle tat alsaydım, öyle dokunsaydım, öyle koklasaydım tüm kokuları, öyle duysaydım sesleri... Öylece kendime özgürlüğümle, özgünlüğümle olsaydım bu dünyada, bu rüyada. Kendine özgü, özgün ve özgür. Var olsaydım olabilir miyim?
Keşke...
o beni ne kadar incitmiş olsa da
onu halâ çok seviyordum,
o'nun kendini affettirmek için
bir çaba içinde olmayışı beni üzüyordu,
bir "merhaba' sının" yaşattığı
bütün kötülüğü, değersizlik hissini
kısacası her şeyi düzelttiğini,
sorun kalmadığını düşünüp
kendimi inandırıyor
ve beni sevdiğini sanıyordum.
ama aslında öyle olmuyor.
hep aynı döngüyü yaşamanın
nasıl bir eziyet olduğunu
fark etmek çok sarsıcıydı benim için.
keşke bunun beni nasıl paramparça
ettiğini
gitmeden
beni terk etmeden önce
o da farketmiş olsaydı...
emina
Nasıl istersem öyle olmuyor. Keşke olsaydı.
"...O zaman,çocukların boyunlarındaki küçük deliklerin,Miss Lucy'nin boynundaki deliği açanla aynı şey tarafından yapıldığını mı düşünüyorsun?"
"Sanırım öyle!"
Ayağa kalktı ve ağırbaşlılıkla şöyle dedi:
"Öyleyse yanılıyorsun.Ah,keşke öyle olsaydı.Ama heyhat!Daha beter,çok daha beter."
"Tanrı aşkına Profesör Van Helsing,ne demeye çalışıyorsunuz?"
Umarsız bir hareketle kendini iskemleye bıraktı ve dirseklerini masaya dayayıp konuşurken yüzünü elleriyle örttü:
"Onları Miss Lucy yaptı!"
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.
Şöyle bir şey demek oluyordu: «Dün ya da bugün öğleden sonra ne olduysam olayım, kendimi
ne sanırsam sanayım, seden nasıl nefret edersem
edeyim, ne istersen yap o şeyinle yarın ya da ondan sonraki gün, şimdi ben istiyorum. Onunla birlikte olan her şeyi istiyorum: daha iri, daha kaim,
daha uzun, daha sulu olsaydı keşke; koparabilseydim de içimde
Sayfa 147
Temeline küskün bir ev gibi hissettim kendimi. Mutlaka bir yere geç kalmıştım, muhakkak ki zaman belli belirsiz akmıyordu. Keşke öyle olsaydı ama rakamlar bir bıçağın ucundan daha merhametsizdi. Huzursuzluğumu reddetmiyordum, direnmiyordum, kabulleniyordum varlığını ama onu taşımayı değil onunla bütünleşmeyi yeğliyordum. Böylesi daha kolaydı.
Sayfa 33 - Kapı
“Ne yapayım elimde değil, ayı seviyorum; öyle güzel, öyle romantik görünüyor ki. Keşke bundan beş-altı tane olsaydı; hiç yatağıma gitmez, yosunlarla kaplı bir bayıra uzanır, sabaha kadar gözümü bile kırpmadan onları seyrederdim.”
Sayfa 30Kitabı okudu
Keşke çoğunluğun elinden en büyük kötülüğü yapmak gelseydi . Öyle olsaydı, en büyük iyilikleri de yapabilirlerdi .
"Keşke gerçekten dünyanın sonu olsaydı," dedi Dorian iç geçirerek. "Hayat benim için öyle büyük bir hayal kırıklığı ki."
Sayfa 204Kitabı okudu
"Neyse... Nasılsa öyle ya da böyle ilerde zengin olacaksın. Bunu sorun etmene gerek yok, Jim."
"Evet, aslında şimdi de zenginim ben. Kendime sahibim ve sekiz yüz dolar ediyorum. Ah, keşke o para bende olsaydı... Başka hiçbir şey istemem."
Sayfa 79Kitabı okuyor
