b
@kirmizikarga
nillius in verba-
67 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Güzel bir çocukluğun sonsuz özlemi
Hayatın en güzel dönemi bu, diye düşündü yeniden: henüz ufakken, yaşam parlak günlerin basit ve kusursuz bir biçimde art arda gelmesinden ibaretken.
Sayfa 32Kitabı okudu
Sabahlarda sevmedigi bir şey vardı; neredeyse müstehcen bir şey, diye düşündü. Zaman sanki her gece düzenli olarak mezarından kalkıyor, rutubetli elleriyle yeryüzüne ve yeryüzünde yürüyen her şeye dokunuyor gibiydi. Sabahın ilk saatlerinde çiyin salgıladığı küflü, pis koku, unutulmuş evlerdeki karanlık odaların ağır kokusu gibi nahoş bir şekilde burun deliklerine saldırıyordu.
Sayfa 14Kitabı okudu
Benim yaşamım onda odaklaşır. Yeryüzünde her şey yok olsa da yalnız o kalsa, ben var olmakta devam ederim; başka her şey yerinde dursa da yalnız o yok olsa, evren bana tümüyle yabancılaşır. Ben artık bu evrenin bir parçası değilmişim gibi olur.
Sayfa 102Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kendisini ne kadar çok sevdiğimi hiç bilmeyecek; hem onu yakışıklı film diye sevmiyorum, ben daha çok bana benziyor da, onun için seviyorum. Ruhlarımız her neden yoğrulmuşsa, ikimizinki de aynı. Linton’unki ise, ay ışığının şimşekten, buzun ateşten ayrı olduğu kadar bizimkinden ayrı.
Sayfa 100Kitabı okudu
Bütün babalar çocuklarını aynı yerden mi yaralar?
Sözlerinle ve yargılarınla beni nasıl üzüp utandırdığın konusunda gösterdiğin mutlak duyarsızlığı hiçbir zaman anlamadım; öyle ki sanki kudretinden haberin yokmuş gibiydi.
Sayfa 10Kitabı okudu
Dünyayı anlamak için bazı bazı ona sırtımızı dönmemiz gerekir; insanlara daha iyi yardım edebilmek için bir an onları kendimizden uzak tutmamız gerekir.
Sayfa 15Kitabı okudu
İnsan kendi kendiyle karşı karşıyadır artık: hadi mutlu olsun da görelim!
Yaşama umutsuzluğu yoksa, yaşama aşkı da yoktur.
Sayfa 26Kitabı okudu
İzlendiğim zamanlarda aktör gibiyim, hem diğerleri hem de kendim için. Ama izleyen kimse olmadığında kimim ben?
Sayfa 85Kitabı okudu
Olasılıklarımla yüzleşmek beni sınıra getiriyor. Beni korkutan düşmek değil, atlamak. Çünkü bunu yapabilirim.
Sayfa 71Kitabı okudu
Bana yollardan bahsedin artık,
Büyüsün yalnızlığım.
Sayfa 79Kitabı okuyor
İnsan ölümü hep başkasının başına gelen bir şey sanıyor. İnsana has bir körlük. Kendini ve dolayısıyla sevdiğin herkesi ölümsüz sanma körlüğü. Sonra bir gün hiç beklemediğim bir anda dünya artık o tanıdık bildik yer olmaktan çıkıveriyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
Hiç mutlu aile olur mu evlat? Yakmayan ateş gördün mü sen? Bak ağaçlara, onlar öyle mi? Bir ağacın gövdesine dokununca, kökünü görünce anlarsın; tek başınadır.
Sayfa 87Kitabı okudu
İçin kanıyor şimdi biliyorum, bir can aldın diye dövünüyorsun. Korkma çocuk, biz o cennete hiç alınmadık.
Sayfa 80Kitabı okudu
Unutmak sağ çıkmaktı, bunu yapamazsa o kuyuya yuvarlanacaktı; kendi karanlık kuyusuna.
Sayfa 79Kitabı okudu