Onun bir gün uzak bir köşeden söylediği bir türküyü şimdi de duyar gibiyim:
Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldayım
Gidiyorum gündüz gece
En sevdiği türküymüş bu. Veysel’in türküsü.
Sonradan anlattılar: Asılmadan önce o gün, kapatıldığı hücrede, sürekli bu türküyü söylemiş.