Latife Tekin'in Berci Kristin Çöp Masalları kitabını okuduğumda, Yaşar Kemal'in Binboğalar Efsanesi kitabında da anlattığı, yersiz yurtsuz kalan Türkmenlerin, şehir hayatına adapte olma, kendilerine yeni yaşam alanları oluşturma, varolma çabalarını okuyormuş gibi hissetmiştim.
Gene Yaşar Kemal'in kitaplarında bahsettiği, yerlerini yurtlarını terkedip gitmek zorunda kalan Ermeniler'in Amarika'da varolma çabasını, Aram Derler Adıma kitabında anlatıyormuş gibi okudum. Sanki iki farklı yazardan devam kitabı gibiydi.
Aram'ın hikayeleri sıcacık, buram buram Anadolu kokan hikayeler. Dedesini dayısını, Yaşar Kemal'in Türkmen beylerine, Anadolu'un dedelerine, dayılarına benzetmemek elde değil.
William Saroyan, Türkiye'de çok bilinmemekle birlikte, tüm dünyada Amerikan edebiyatının en önemli temsilcilerindendir. Üniversiteyken birçok hikayesini, yazıldığı haliyle, İngilizce olarak okumuş ve çok sevmiştim. Uzun zamandır da Türkçe olarak okuma isteğim vardı. Saroyanasque diye bir tabire de sahip, süslü ifadelerden uzak, akıcı, coşkulu bir dili var Saroyan'ın.Hatta UNESCO 2008 yılını, Saroyan yılı ilan etmiş. Ama bu iyi, büyük, ve saygıdeğer yazar, ülkemizde çok bilinmemekte!
Savaşlar ve anlaşmazlıklar politikacılar arasındadır, halklar arasında değil. Keşke biz halklar da bu düsturu özümseyip, siyasetten beri durup, kardeşliğimizi baki tutabilsek.
Buram buram Anadolu kokan (ama Amerika'da geçen) Aram'ın hikayelerini herkese tavsiye ediyorum. Şimdiden iyi okumalar.
